1. วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่ออกกฎหมายอธรรมและแก่ผู้เขียนที่เขียนแต่การบีบคั้นเรื่อยไป
2. เพื่อหันคนขัดสนไปจากความยุติธรรมและปล้นสิทธิของคนจนแห่งชนชาติของเราเสียเพื่อว่าหญิงม่ายจะเป็นของริบของเขาและเพื่อเขาจะกระทำให้คนกำพร้าพ่อเป็นเหยื่อของเขา
3. พวกเจ้าจะกระทำอย่างไรในวันลงทัณฑ์ในวันวาตภัยซึ่งมาจากที่ไกลเจ้าจะหนีไปพึ่งใครและเจ้าจะฝากทรัพย์สมบัติของเจ้าไว้ที่ไหน
4. ไม่มีอะไรเหลือนอกจากจะไปหลังขดหลังงออยู่กับนักโทษหรือล้มลงในหมู่พวกคนที่ถูกฆ่าถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังมิได้หันกลับและพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่
5. วิบัติแก่อัสซีเรีย ผู้เป็นตะบองแห่งความกริ้วของเราและเป็นไม้พลองแห่งความเกรี้ยวกราดของเรา
6. เราจะใช้เขาไปสู้ประชาชาติที่ปฏิเสธพระเจ้าเราจะบัญชาเขาให้ไปสู้ชนชาติที่เรากริ้วไปเอาของริบและฉวยของปล้นและให้เหยียบย่ำลงเหมือนเหยียบเลนในถนน
7. แต่เขามิได้ตั้งใจอย่างนั้นและจิตใจของเขาก็มิได้คิดอย่างนั้นแต่ในใจของเขาคิดจะทำลายและตัดประชาชาติเสียมิใช่เล็กน้อย
8. เพราะเขาพูดว่า“ผู้บังคับบัญชาของข้าเป็นพระราชาหมดมิใช่หรือ
9. เมืองคาลโนก็เหมือนเมืองคารเคมิชมิใช่หรือเมืองฮามัทก็เหมือนเมืองอารปัดมิใช่หรือเมืองสะมาเรียก็เหมือนเมืองดามัสกัสมิใช่หรือ
10. เหมือนอย่างมือของเราไปถึงบรรดาราชอาณาจักรของรูปเคารพซึ่งรูปเคารพแกะสลักของเขานั้นใหญ่กว่าของเยรูซาเล็มและสะมาเรีย
11. เราก็จะไม่ทำแก่เยรูซาเล็มกับรูปเคารพของเขาดอกหรือดังที่เราได้ทำแก่สะมาเรียและรูปเคารพของเขา”
12. เมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสำเร็จพระราชกิจทั้งสิ้นของพระองค์ที่ภูเขาศิโยนและที่เยรูซาเล็มแล้ว พระองค์จะทรงลงทัณฑ์แก่ความโอ้อวดอันจองหองของพระราชาแห่งอัสซีเรีย และความเย่อหยิ่งอย่างยโสของเขา