11. พระเจ้าตรัสว่า“เครื่องบูชาอันมากมายของเจ้านั้นจะเป็นประโยชน์อะไรแก่เราเราเอือมแกะตัวผู้อันเป็นเครื่องเผาบูชาและไขมันของสัตว์ที่ขุนไว้นั้นแล้วเรามิได้ปีติยินดีในเลือดของวัวผู้หรือลูกแกะหรือแพะผู้
12. “เมื่อเจ้าเข้ามาเฝ้าเราผู้ใดขอให้เจ้าทำอย่างนี้ที่เหยียบย่ำเข้ามาในบริเวณพระนิเวศของเรา
13. อย่านำเครื่องถวายอนิจจังมาอีกเลยเครื่องบูชาอันเป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชังต่อเราวันเทศกาลข้างขึ้นและวันสะบาโตและการเรียกประชุมเราทนต่อความบาปชั่วและการประชุมตามพิธีไม่ได้อีก
14. ใจของเราเกลียดวันเทศกาลข้างขึ้นของเจ้าและวันเทศกาลตามกำหนดของเจ้ามันกลายเป็นภาระแก่เราเราแบกเหน็ดเหนื่อยเสียแล้ว
15. เมื่อเจ้ากางมือของเจ้าออกเราจะซ่อนหน้าของเราเสียจากเจ้าแม้ว่าเจ้าจะอธิษฐานมากมายเราจะไม่ฟังมือของเจ้าเปรอะไปด้วยโลหิต
16. จงชำระตัว จงทำตัวให้สะอาดจงเอากรรมชั่วของเจ้าออกไปให้พ้นจากสายตาของเราจงเลิกกระทำชั่ว
17. จงฝึกกระทำดีจงแสวงหาความยุติธรรมจงบรรเทาผู้ถูกบีบบังคับจงป้องกันให้ลูกกำพร้าพ่อจงสู้ความเพื่อหญิงม่าย
18. พระเจ้าตรัสว่า“มาเถิด ให้เราสู้ความกันถึงบาปของเจ้าเหมือนสีแดงเข้มก็จะขาวอย่างหิมะถึงมันจะแดงอย่างผ้าแดงก็จะกลายเป็นอย่างขนแกะ
19. ถ้าเจ้าเต็มใจและเชื่อฟังเจ้าจะได้กินผลดีแห่งแผ่นดิน
20. แต่ถ้าเจ้าปฏิเสธและกบฏเจ้าจะเป็นเหยื่อของคมดาบเพราะว่าพระโอษฐ์ของพระเจ้าได้ตรัสแล้ว”
21. เมืองที่ซื่อสัตย์กลายเป็นแพศยาเสียแล้วหนอคือเธอที่เคยเปี่ยมด้วยความยุติธรรมความชอบธรรมเคยพำนักอยู่ในเธอแต่เดี๋ยวนี้ผู้กระทำฆาตกรรมพำนักอยู่
22. เงินของเจ้าได้กลายเป็นขี้เงินไปแล้วเหล้าองุ่นของเจ้าปนน้ำแล้ว
23. เจ้านายของเจ้าเป็นพวกกบฏและเป็นเพื่อนของโจรทุกคนรักสินบนและวิ่งตามของกำนัลเขามิได้ป้องกันให้ลูกกำพร้าพ่อและคดีของหญิงม่ายก็ไม่มาถึงเขา
24. ฉะนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าคือพระเจ้าจอมโยธาผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ของอิสราเอลตรัสว่า“ดูเถิด เราจะระบายความโกรธของเราเหนือศัตรูของเราและแก้แค้นข้าศึกของเราเสียเอง