1. พระเจ้าทรงสำแดงแก่ข้าพเจ้าดังนี้ว่า ดูเถิด มีกระจาดผลไม้ฤดูร้อนกระจาดหนึ่ง
2. และพระองค์ตรัสว่า “อาโมส เจ้าเห็นอะไร” และข้าพเจ้าทูลว่า “ผลไม้ฤดูร้อน5กระจาดหนึ่งพระเจ้าข้า” แล้วพระเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า“วันสิ้นสุด6มาถึงอิสราเอลประชากรของเราแล้วเราจะไม่ผ่านเขาไปอีกเลย”
3. พระเจ้าตรัสว่า“ในวันนั้น เสียงเพลงในพระวิหาร7จะเป็นเสียงร่ำไห้จะมีศพมากมายทุกแห่ง ทิ้งไว้เงียบๆ”
4. ท่านผู้เหยียบย่ำคนขัดสนท่านผู้ทำลายคนยากจนแห่งแผ่นดิน จงฟังถ้อยคำนี้
5. โดยกล่าวว่า “เมื่อไรหนอ วันขึ้นค่ำจะหมดไปเราจะได้ขายข้าวของเราเมื่อไรหนอวันสะบาโตจะพ้นไปเราจะได้เอาข้าวสาลีออกขายเราจะได้กระทำทะนานให้ย่อมลงและกระทำเชเขลให้โตขึ้นและหลอกค้าด้วยตาชั่งขี้ฉ้อ
6. เพื่อเราจะได้ซื้อคนจนด้วยเงินและซื้อคนขัดสนด้วยรองเท้าสานคู่หนึ่งและขายกากข้าวสาลี”
7. โดยศักดิ์ศรีของยาโคบ พระเจ้าทรงปฏิญาณว่า“แน่นอนทีเดียว เราจะไม่ลืมการกระทำของเขาสักอย่างเดียวเป็นนิตย์