1. ปัญญาได้สร้างเรือนของเธอแล้วเธอได้ตั้งเสาเจ็ดต้น
2. ปัญญาได้ฆ่าสัตว์ของเธอ ได้ประสมเหล้าองุ่นของเธอได้จัดโต๊ะของเธอแล้วด้วย
3. และได้ส่งสาวใช้ของเธอออกไปส่งเสียงเรียกจากที่สูงในเมือง
4. ว่า “ผู้ใดที่เป็นคนเขลา ให้เขาหันเข้ามาที่นี่”เธอพูดกับผู้ที่ไร้สามัญสำนึกว่า
5. “มาเถอะ มารับประทานขนมปังของเราและดื่มเหล้าองุ่นที่เราได้ประสม
6. จงทิ้งความเขลาเสีย และดำรงชีวิตอยู่ดำเนินในทางของความรอบรู้นั้นเถิด”
7. ผู้ที่ว่ากล่าวคนมักเยาะเย้ย จะได้รับการดูหมิ่นและผู้ที่ตักเตือนคนชั่วร้ายจะถูกกล่าวหยาบช้า
8. อย่าตักเตือนคนมักเยาะเย้ย เพราะเขาจะเกลียดเจ้าจงตักเตือนปราชญ์ และเขาจะรักเจ้า
9. จงให้คำสั่งสอนแก่ปราชญ์และเขาจะฉลาดยิ่งขึ้นจงสอนคนชอบธรรมและเขาจะเพิ่มการเรียนรู้มากขึ้น
10. ความยำเกรงพระเจ้า เป็นที่เริ่มต้นของปัญญาและซึ่งรู้จักองค์บริสุทธิ์ เป็นความรอบรู้
11. เนื่องจากเรา วันคืนของเจ้าจะเพิ่มทวีคูณและปีเดือนแห่งชีวิตของเจ้าจะเพิ่มพูน
12. ถ้าเจ้าฉลาด เจ้าก็ฉลาดเพื่อตนเองถ้าเจ้าเยาะเย้ย เจ้าก็จะทนแต่ลำพัง
13. หญิงโง่นั้นเสียงเอ็ดอึงนางปล่อยตัวและไม่รู้จักอาย
14. นางนั่งที่ประตูเรือนของนางและ ณ ที่สูงในเมือง
15. พลางร้องเรียกบรรดาผู้ที่ผ่านไปผู้เดินตรงไปตามทางของเขา
16. ว่า “ผู้ใดที่เป็นคนเขลา ให้เขาหันเข้ามาที่นี่”นางพูดกับเขาผู้ไร้สามัญสำนึก
17. ว่า “น้ำที่ขโมยมาหวานดีและขนมที่รับประทานในที่ลับก็อร่อย”
18. แต่เขาไม่ทราบว่าคนตายอยู่ที่นั่นและแขกของนางก็อยู่ในห้วงลึกของแดนผู้ตาย