1. ปัญญามิได้ร้องเรียกหรือความเข้าใจมิได้เปล่งเสียงหรือ
2. ณ ที่สูงที่ข้างทางที่กลางถนนปัญญาก็ยืนอยู่
3. ข้างประตูหน้าเมืองที่ทางเข้ามุข ปัญญาก็ร้องเสียงดังว่า
4. “โอ บรรดาผู้ชายเอ๋ย เราเรียกเจ้าและเสียงเรียกของเราไปถึงบุตรชายของมนุษย์
5. โอ คนเขลา จงเข้าถึงความหยั่งรู้โอ คนโง่ จงเข้าใจ
6. ฟังซิ เพราะเราจะพูดถึงสิ่งที่มีเกียรติเพราะสิ่งที่ชอบจะมาจากริมฝีปากของเรา
7. เพราะปากของเราจะเปล่งความจริงความโหดร้ายเป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชังต่อริมฝีปากของเรา
8. บรรดาคำปากของเรานั้นชอบธรรมในนั้นไม่มีคำบิดหรือคำคด
9. คำเหล่านั้นสำหรับผู้ที่เข้าใจก็ตรงหมดสำหรับผู้พบความรู้ก็ถูกต้อง
10. จงรับคำสั่งสอนของเราแทนเงินและความรู้แทนทองคำอย่างดี
11. เพราะปัญญาดีกว่าทับทิมและสิ่งที่เจ้าปรารถนาทั้งหมดจะเปรียบเทียบกับปัญญาไม่ได้
12. เราคือปัญญา อยู่ในความหยั่งรู้และเราพบความรู้และความเฉลียวฉลาด
13. ความยำเกรงพระเจ้าเป็นความเกลียดชังความชั่วร้ายเราเกลียดความเย่อหยิ่งและความจองหองและทางของความชั่วร้ายกับวาจาตลบตะแลง
14. เรามีคำหารือและสติปัญญาเรามีความรอบรู้ เรามีกำลัง
15. โดยเรานี่แหละพระราชาจึงปกครองและผู้ครอบครองจึงตรากฎหมายที่ยุติธรรม
16. โดยเรานี่แหละเจ้านายได้ครอบครองคือบรรดาขุนนางผู้ปกครองแผ่นดินโลก
17. เรารักบรรดาผู้ที่รักเราและบรรดาผู้ที่แสวงเราก็พบเรา
18. ความมั่งคั่งและเกียรติอยู่กับเราทั้งทรัพย์ศฤงคารที่ทนทานและความชอบธรรม
19. ผลของเราดีกว่าทองคำ แม้ทองคำนพคุณและผลได้ของเราดีกว่าเงินบริสุทธิ์
20. เราดำเนินในทางแห่งความชอบธรรมในวิถีทั้งหลายของความยุติธรรม
21. ประสาททรัพย์ศฤงคารแก่บรรดาผู้ที่รักเราบรรจุคลังทรัพย์ทั้งหลายของเขาให้เต็ม
22. พระเจ้าได้ประทานกำเนิดแก่เราแล้วเมื่อพระองค์ทรงเริ่มงานของพระองค์คือเป็นสิ่งแรกในบรรดาพระราชกิจโบราณของพระองค์
23. เราถูกสถาปนาไว้ ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์มาแล้วตั้งแต่แรก ก่อนปฐมกาลของแผ่นดินโลก
24. เราถือกำเนิดมาเมื่อก่อนมีมหาสมุทรเมื่อไม่มีน้ำพุที่มีน้ำมากมาย
25. ก่อนการเนรมิตสร้างภูเขาก่อนเนินเขาเราก็ถือกำเนิดมาแล้ว
26. ก่อนที่พระองค์ทรงสร้างแผ่นดินโลกทั้งไร่นาหรือก่อนผงคลีแรกของพิภพ
27. เมื่อพระองค์ทรงสถาปนาฟ้าสวรรค์เราอยู่ที่นั่นแล้วเมื่อพระองค์ทรงลากเส้นรอบวงบนพื้นมหาสมุทร
28. เมื่อทรงกระทำฟ้าเบื้องบนให้มั่นไว้เมื่อพระองค์ทรงสถาปนาน้ำพุของน้ำบาดาล
29. เมื่อพระองค์ทรงกำหนดเขตจำกัดให้แก่ทะเลเพื่อว่าน้ำจะไม่ละเมิดพระบัญชาของพระองค์เมื่อพระองค์ทรงปักผังรากฐานของพิภพ
30. เราอยู่ข้างพระองค์แล้ว เหมือนอย่างนายช่างเราเป็นความปีติยินดีประจำวันของพระองค์เปรมปรีดิ์อยู่ต่อพระพักตร์พระองค์เสมอ
31. เปรมปรีดิ์ในพิภพที่มีคนอาศัยของพระองค์และปีติยินดีในบุตรชายของมนุษย์
32. บุตรชายของเราเอ๋ย บัดนี้จงฟังเราบรรดาผู้ที่รักษาทางของเราก็อยู่สุขสงบ
33. จงฟังคำสั่งสอน และจงฉลาดและอย่าเพิกเฉยเสีย
34. ผู้ใดที่ฟังเรา ก็เป็นสุขคือเฝ้าอยู่ที่ประตูรั้วของเราทุกวันและคอยอยู่ข้างประตูบ้านของเรา
35. เพราะผู้ใดที่พบเรา ก็พบชีวิตและได้รับความพอพระทัยจากพระเจ้า
36. แต่ผู้ที่พลาดขาดเราก็กระทำตัวเองให้เจ็บบรรดาผู้ที่เกลียดเราก็รับความมรณา”