1. บุตรชายของเราเอ๋ย จงรักษาถ้อยคำของเราจงสะสมบัญญัติของเราไว้กับเจ้า
2. จงรักษาบัญญัติของเรา และดำรงชีวิตอยู่จงรักษาคำสอนของเราอย่างกับแก้วตาของเจ้า
3. มัดมันไว้ที่นิ้วมือของเจ้าเขียนมันไว้บนแผ่นจารึกแห่งใจของเจ้า
4. จงพูดกับปัญญาว่า “เธอเป็นพี่สาวของฉัน”และจงเรียกความรอบรู้ว่า “เพื่อนสนิท”
5. เพื่อปัญญานี้จะพิทักษ์เจ้าไว้ให้พ้นจากหญิงชั่วจากหญิงสัญจรที่พูดจาพะเน้าพะนอ
6. เพราะที่หน้าต่างบ้านของเราเราได้มองออกไปตามบานเกล็ด
7. เราเห็นว่าท่ามกลางคนเขลาและท่ามกลางคนหนุ่มๆที่เราพิเคราะห์ดูนั้นก็มีหนุ่มคนหนึ่งไร้สามัญสำนึก
8. ผ่านไปตามถนนใกล้ทางแยกไปบ้านของนางเดินตามถนนซึ่งไปบ้านนาง
9. ในเวลาโพล้เพล้ ในเวลาเย็น เวลาค่ำคืนและความมืด
10. และนี่แน่ะ หญิงคนหนึ่งมาพบเขาแต่งตัวอย่างหญิงแพศยาหัวใจเจ้าเล่ห์
11. นางจัดจ้านและหัวเห็ดเท้าของนางไม่อยู่กับบ้าน
12. ประเดี๋ยวอยู่ถนน ประเดี๋ยวอยู่ที่ลานเมืองและนางหมอบคอยอยู่ทุกมุม
13. นางฉวยเขาได้และจุบเขานางพูดกับเขาอย่างไม่มียางอายว่า
14. “ฉันจำต้องถวายเครื่องสักการบูชาและวันนี้ฉันได้แก้บนแล้ว
15. ฉันจึงออกมาหาเธอเสาะเธอ และฉันพบเธอแล้ว
16. ฉันได้ประดับเตียงของฉันด้วยผ้าคลุมเป็นผ้าลินินอียิปต์สีต่างๆ
17. ฉันได้อบที่นอนของฉันด้วยมดยอบกฤษณา และอบเชย
18. มาเถอะ ให้เรามาอิ่มด้วยความรักจนรุ่งเช้าให้เราทำตัวของเราให้ปีติยินดีด้วยความรัก
19. เพราะผัวของฉันไม่อยู่บ้านเขาไปทางไกล
20. เขาเอาเงินไปถุงหนึ่งพอวันเพ็ญเขาจึงกลับมา”
21. นางหว่านล้อมด้วยวาจาโอ้โลมนางบังคับเขาด้วยคำพูดพะเน้าพะนอ
22. เขาก็ติดตามนางไปทันทีอย่างวัวตัวผู้ไปสู่การฆ่าหรืออย่างกวางติดแน่น
23. จนลูกธนูปักเข้าไปถึงตับอย่างนกรนเข้าไปหาบ่วงเขาหาทราบไม่ว่า นี่มีค่าถึงชีวิต
24. โอ บุตรชายเอ๋ย บัดนี้จงฟังเราและจงตั้งใจต่อถ้อยคำจากปากของเรา
25. อย่าให้ใจของเจ้าหันไปตามทางของนางอย่าเจิ่นอยู่ในวิถีของนางนั้น
26. เพราะนางได้ฟัดเหยื่อลงเสียเป็นอันมากเออ บรรดาที่นางฆ่าเสียนั้นก็เป็นจำนวนมากมาย
27. เรือนของนางเป็นทางไปสู่แดนผู้ตายลงไปถึงห้วงแห่งความตาย