บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

สุภา‌ษิต 7 ฉบับ1971 (TH1971)

เล่ห์​เหลี่ยม​มารยา​ของ​หญิง‍โส‌เภณี

1. บุตร‍ชาย​ของ​เรา​เอ๋ย จง​รัก‌ษา​ถ้อย‍คำ​ของ​เราจง​สะสม​บัญ‌ญัติ​ของ​เรา​ไว้​กับ​เจ้า

2. จง​รัก‌ษา​บัญ‌ญัติ​ของ​เรา และ​ดำ‌รง​ชีวิต​อยู่จง​รัก‌ษา​คำ‍สอน​ของ​เรา​อย่าง​กับ​แก้ว‍ตา​ของ​เจ้า

3. มัด​มัน​ไว้​ที่​นิ้ว‍มือ​ของ​เจ้าเขียน​มัน​ไว้​บน​แผ่น‍จา‌รึก​แห่ง​ใจ​ของ​เจ้า

4. จง​พูด​กับ​ปัญ‌ญา​ว่า “เธอ​เป็น​พี่สาว​ของ​ฉัน”และ​จง​เรียก​ความ​รอบ‍รู้​ว่า “เพื่อน‍สนิท”

5. เพื่อ​ปัญ‌ญา​นี้​จะ​พิทักษ์​เจ้า​ไว้​ให้​พ้น​จาก​หญิง‍ชั่วจาก​หญิง‍สัญ‌จร​ที่​พูด‍จา​พะเน้า​พะนอ

6. เพราะ​ที่​หน้า‍ต่าง​บ้าน​ของ​เราเรา​ได้​มอง​ออก​ไป​ตาม​บาน​เกล็ด

7. เรา​เห็น​ว่า​ท่าม‍กลาง​คน‍เขลาและ​ท่าม‍กลาง​คน‍หนุ่มๆ​ที่​เรา​พิเคราะห์​ดู​นั้นก็​มี​หนุ่ม​คน​หนึ่ง​ไร้​สา‌มัญ‍สำ‌นึก

8. ผ่าน​ไป​ตาม​ถนน​ใกล้​ทาง‍แยก​ไป​บ้าน​ของ​นางเดิน​ตาม​ถนน​ซึ่ง​ไป​บ้าน​นาง

9. ใน​เวลา​โพล้‌เพล้ ใน​เวลา‍เย็น เวลา​ค่ำ‍คืน​และ​ความ​มืด

10. และ​นี่‍แน่ะ หญิง​คน​หนึ่ง​มา​พบ​เขาแต่ง‍ตัว​อย่าง​หญิง‍แพศ‌ยา​หัว‍ใจ​เจ้า‍เล่ห์

11. นาง​จัด‍จ้าน​และ​หัว‍เห็ดเท้า​ของ​นาง​ไม่​อยู่​กับ​บ้าน

12. ประ‌เดี๋ยว​อยู่​ถนน ประ‌เดี๋ยว​อยู่​ที่​ลาน‍เมืองและ​นาง​หมอบ​คอย​อยู่​ทุก​มุม

13. นาง​ฉวย​เขา​ได้​และ​จุบ​เขานาง​พูด​กับ​เขา​อย่าง​ไม่‍มี​ยาง​อาย​ว่า

14. “ฉัน​จำ​ต้อง​ถวาย​เครื่อง‍สัก‌การ​บูชาและ​วัน‍นี้​ฉัน​ได้​แก้‍บน​แล้ว

15. ฉัน​จึง​ออก​มา​หา​เธอเสาะ​เธอ และ​ฉัน​พบ​เธอ​แล้ว

16. ฉัน​ได้​ประ‌ดับ​เตียง​ของ​ฉัน​ด้วย​ผ้า​คลุมเป็น​ผ้า​ลินิน​อียิปต์​สี​ต่างๆ

17. ฉัน​ได้​อบ​ที่‍นอน​ของ​ฉัน​ด้วย​มด​ยอบกฤษ‌ณา และ​อบ‍เชย

18. มา​เถอะ ให้​เรา​มา​อิ่ม​ด้วย​ความ​รัก​จน​รุ่ง‍เช้าให้​เรา​ทำ​ตัว​ของ​เรา​ให้​ปีติ‍ยินดี​ด้วย​ความ​รัก

19. เพราะ​ผัว​ของ​ฉัน​ไม่​อยู่​บ้านเขา​ไป​ทาง​ไกล

20. เขา​เอา​เงิน​ไป​ถุง​หนึ่งพอ​วัน‍เพ็ญ​เขา​จึง​กลับ​มา”

21. นาง​หว่าน​ล้อม​ด้วย​วา‌จา​โอ้‍โลมนาง​บัง‍คับ​เขา​ด้วย​คำ‍พูด​พะเน้า​พะนอ

22. เขา​ก็​ติด‍ตาม​นาง​ไป​ทันทีอย่าง​วัว​ตัว‍ผู้​ไป​สู่​การ​ฆ่าหรือ​อย่าง​กวาง​ติด​แน่น

23. จน​ลูก‍ธนู​ปัก​เข้า​ไป​ถึง​ตับอย่าง​นก​รน​เข้า​ไป​หา​บ่วงเขา​หา​ทราบ​ไม่​ว่า นี่​มี​ค่า​ถึง​ชีวิต

24. โอ บุตร‍ชาย​เอ๋ย บัด‍นี้​จง​ฟัง​เราและ​จง​ตั้ง‍ใจ​ต่อ​ถ้อย‍คำ​จาก​ปาก​ของ​เรา

25. อย่า​ให้​ใจ​ของ​เจ้า​หัน​ไป​ตาม​ทาง​ของ​นางอย่า​เจิ่น​อยู่​ใน​วิถี​ของ​นาง​นั้น

26. เพราะ​นาง​ได้​ฟัด​เหยื่อ​ลง​เสีย​เป็น​อัน​มากเออ บรร‌ดา​ที่​นาง​ฆ่า​เสีย​นั้น​ก็​เป็น​จำ‌นวน​มาก‍มาย

27. เรือน​ของ​นาง​เป็น​ทาง​ไป​สู่​แดน​ผู้‍ตายลง​ไป​ถึง​ห้วง​แห่ง​ความ​ตาย