5. จงปลีกตัวของเจ้าจากภัย อย่างละมั่งที่ปลีกตัวจากพรานอย่างนกจากมือของคนจับนก
6. คนเกียจคร้านเอ๋ย ไปหามดไป๊พิเคราะห์ดูทางของมัน และจงฉลาด
7. โดยปราศจากผู้หัวหน้าเจ้าหน้าที่หรือผู้ปกครอง
8. มันเตรียมอาหารของมันในฤดูแล้งและส่ำสมของกินของมันในฤดูเกี่ยว
9. คนเกียจคร้านเอ๋ย เจ้าจะนอนนานเท่าใดเมื่อไรเจ้าจะลุกขึ้นจากหลับ
10. หลับนิด เคลิ้มหน่อยกอดมือพักนิดหน่อย
11. และความจนจะมาเหนือเจ้าอย่างคนจรและความขัดสน อย่างคนถืออาวุธ
12. คนไร้ค่า คือคนชั่วร้ายที่เที่ยวไปด้วยวาจาคดเคี้ยว
13. ตาของเขาก็ขยิบ เท้าของเขาก็ขยับนิ้วของเขาก็ชี้ไป
14. ประดิษฐ์ความชั่วร้ายด้วยใจตลบตะแลงหว่านความแตกร้าวอยู่เรื่อยไป
15. เพราะฉะนั้นความหายนะจะมาถึงเขาอย่างปัจจุบันทันด่วนฉับพลันนั้นเองเขาจะแตกอย่างซ่อมไม่ได้