1. บุตรชายของเราเอ๋ย จงตั้งใจต่อปัญญาของเราจงเอียงหูของเจ้าฟังความเข้าใจของเรา
2. เพื่อเจ้าจะรักษาความเฉลียวฉลาดไว้และริมฝีปากของเจ้าจะระแวดระวังความรู้
3. เพราะริมฝีปากของหญิงชั่วนั้นก็หยาดน้ำผึ้งออกมาและคำพูดของนางก็ลื่นยิ่งกว่าน้ำมัน
4. แต่ในที่สุด นางขมขื่นยิ่งกว่าบอระเพ็ดและคมอย่างดาบสองคม
5. เท้าของนางก้าวลงไปสู่ความตายย่างเท้าของนางติดตามวิถีสู่แดนผู้ตาย
6. นางไม่สนใจในวิถีแห่งชีวิตทางของนางวนเวียนไป และนางหารู้ไม่
7. บุตรชายเอ๋ย บัดนี้จงฟังเราและอย่าพรากจากถ้อยคำแห่งปากของเรา
8. จงหลีกทางของเจ้าให้ไกลจากนางอย่าไปใกล้ประตูเรือนของนาง
9. เกรงว่าเจ้าจะให้เกียรติของเจ้าแก่คนอื่นและให้ปีเดือนของเจ้าแก่คนไร้เมตตา
10. เกรงว่าแขกแปลกหน้าจะกินกำลังของเจ้าจนอิ่มและแรงงานของเจ้าตกไปในเรือนของคนต่างด้าว
11. และถึงบั้นปลายชีวิตของเจ้า เจ้าครวญครางเมื่อเนื้อและกายของเจ้าถูกล้างผลาญ
12. และเจ้าว่า “ข้าเคยเกลียดการตีสอนเสียจริงๆและจิตใจของข้าดูหมิ่นการตักเตือน
13. ข้าไม่เคยฟังเสียงครูของข้าหรือเอียงหูให้แก่ผู้สั่งสอนของข้า
14. ข้าจวนจะล้มละลายสู่ความพินาศอยู่รอมร่อในหมู่คนที่ประชุมกันอยู่นั้น”
15. จงดื่มน้ำจากถังเก็บน้ำของเจ้าดื่มน้ำไหลจากบ่อของเจ้าเอง
16. ควรหรือที่จะให้น้ำพุของเจ้าไหลเพรื่อออกไปนอกบ้านและให้ธารน้ำนั้นไหลไปที่ลานเมือง
17. จงให้มันเป็นของเจ้าแต่ผู้เดียวและมิใช่สำหรับคนแปลกหน้าด้วย
18. จงให้น้ำพุของเจ้าได้รับพรและเปรมปรีดิ์อยู่กับภรรยาคนที่เจ้าได้เมื่อหนุ่มนั้น
19. เหมือนนางกวางที่น่ารัก เลียงผาที่งามสง่าจงให้ถันของภรรยาเจ้าเป็นที่หนำใจเจ้าอยู่ทุกเวลาจงดื่มด่ำอยู่กับความรักของนางเสมอ
20. บุตรชายของเราเอ๋ย เจ้าจะเคลิบเคลิ้มอยู่กับหญิงชั่วทำไมเล่าและโอบกอดอกของนางสัญจรอยู่ทำไม
21. เพราะว่าทางของคนก็อยู่ในสายพระเนตรพระเจ้าและพระองค์ทรงเฝ้าดูวิถีทั้งสิ้นของเขา
22. ความบาปชั่วของคนชั่วร้ายดักเขาเองและเขาก็ติดอยู่กับตาข่ายบาปของเขา
23. เขาตายเพราะขาดวินัยในชีวิตและเพราะความโง่อย่างยิ่งของเขา เขาจึงหลงเจิ่นไป