4. พระราชาทรงให้เสถียรภาพแก่แผ่นดินด้วยความยุติธรรมแต่องค์ที่ทรงบีบคั้นเอาของกำนัลก็ทำให้แผ่นดินย่อยยับ
5. คนที่ป้อยอเพื่อนบ้านของตนย่อมกางข่ายไว้ดักเท้าของเขา
6. คนชั่วติดกับอยู่ในความทรยศของตนแต่คนชอบธรรมร้องเพลงและเปรมปรีดิ์
7. คนชอบธรรมรู้จักสิทธิของคนยากจนคนชั่วร้ายไม่เข้าใจความรู้อย่างนี้
8. คนมักเยาะเย้ยกระทำบ้านเมืองให้ลุกเป็นไฟแต่ปราชญ์แปรความโกรธเกรี้ยวไปเสีย
9. ถ้าปราชญ์มีเรื่องโต้เถียงกับคนโง่คนโง่ก็ดุเดือด ทั้งหัวเราะและไม่มีวันสงบลงได้
10. คนที่กระหายเลือดย่อมเกลียดคนที่ไร้ตำหนิและคนชั่วร้ายแสวงชีวิตของเขา
11. คนโง่ย่อมให้ความโกรธของเขาพลุ่งออกมาเต็มที่แต่ปราชญ์ย่อมยับยั้งโทสะไว้เงียบๆ
12. ถ้าผู้ครอบครองเชื่อฟังความเท็จข้าราชการของท่านก็พลอยชั่วร้ายทั้งสิ้น
13. คนยากจนและผู้บีบบังคับมักมาประจัญหน้ากันเสมอและพระเจ้าประทานความสว่างแก่ตาของคนทั้งสอง
14. ถ้าพระราชาพิพากษาคนยากจนด้วยความเที่ยงธรรมพระที่นั่งของพระองค์จะสถาปนาอยู่เป็นนิตย์
15. ไม้เรียวและคำตักเตือนให้เกิดปัญญาแต่ถ้าปล่อยเด็กไว้แต่ลำพังจะนำความอับอาย มาสู่มารดาของตน
16. เมื่อคนชั่วร้ายอยู่ในอำนาจหน้าที่การทรยศก็ทวีขึ้นแต่คนชอบธรรมจะมองดูความล่มจมของเขา
17. จงฝึกสอนบุตรชายของเจ้า และเขาจะให้เจ้าได้หยุดพักเออ เขาจะให้ความปีติยินดีแก่ใจของเจ้า