16. เมื่อคนชั่วร้ายอยู่ในอำนาจหน้าที่การทรยศก็ทวีขึ้นแต่คนชอบธรรมจะมองดูความล่มจมของเขา
17. จงฝึกสอนบุตรชายของเจ้า และเขาจะให้เจ้าได้หยุดพักเออ เขาจะให้ความปีติยินดีแก่ใจของเจ้า
18. ที่ใดๆที่ไม่มีการเผยธรรม ประชาชนก็ละทิ้งความ ยับยั้งชั่งใจเสียแต่คนที่รักษาธรรมบัญญัติจะเป็นสุข
19. สักแต่ใช้คำพูดเท่านั้นจะฝึกสอนคนใช้ไม่ได้เพราะถึงแม้เขาจะเข้าใจ แต่เขาก็ไม่ฟัง
20. เจ้าเห็นคนที่ปากไวหรือยังมีหวังในคนโง่มากกว่าเขา
21. บุคคลที่ทนุถนอมคนใช้ของตนตั้งแต่เด็กๆที่สุดจะเห็นว่าเขาเป็นผู้รับมรดกของตน
22. คนเจ้าโมโหย่อมเร้าการวิวาทและคนที่มักโกรธก็เป็นเหตุให้มีการทรยศมากขึ้น
23. ความเย่อหยิ่งของคนนำเขาให้ต่ำลงแต่คนที่มีใจถ่อมจะได้รับเกียรติ
24. ผู้เข้าส่วนกับขโมยก็เกลียดชังชีวิตของตนเขาได้ยินคำสาบาน แต่ไม่เปิดเผยอะไรเลย
25. การกลัวคนวางบ่วงไว้แต่บุคคลที่วางใจในพระเจ้าก็ปลอดภัย
26. คนเป็นอันมากแสวงความพอใจจากผู้ครอบครองแต่คนจะได้ความยุติธรรมจากพระเจ้า
27. คนอธรรมเป็นที่สะอิดสะเอียนแก่คนชอบธรรมแต่คนตรงกลับเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่คนชั่วร้าย