12. ถ้าผู้ครอบครองเชื่อฟังความเท็จข้าราชการของท่านก็พลอยชั่วร้ายทั้งสิ้น
13. คนยากจนและผู้บีบบังคับมักมาประจัญหน้ากันเสมอและพระเจ้าประทานความสว่างแก่ตาของคนทั้งสอง
14. ถ้าพระราชาพิพากษาคนยากจนด้วยความเที่ยงธรรมพระที่นั่งของพระองค์จะสถาปนาอยู่เป็นนิตย์
15. ไม้เรียวและคำตักเตือนให้เกิดปัญญาแต่ถ้าปล่อยเด็กไว้แต่ลำพังจะนำความอับอาย มาสู่มารดาของตน
16. เมื่อคนชั่วร้ายอยู่ในอำนาจหน้าที่การทรยศก็ทวีขึ้นแต่คนชอบธรรมจะมองดูความล่มจมของเขา
17. จงฝึกสอนบุตรชายของเจ้า และเขาจะให้เจ้าได้หยุดพักเออ เขาจะให้ความปีติยินดีแก่ใจของเจ้า
18. ที่ใดๆที่ไม่มีการเผยธรรม ประชาชนก็ละทิ้งความ ยับยั้งชั่งใจเสียแต่คนที่รักษาธรรมบัญญัติจะเป็นสุข
19. สักแต่ใช้คำพูดเท่านั้นจะฝึกสอนคนใช้ไม่ได้เพราะถึงแม้เขาจะเข้าใจ แต่เขาก็ไม่ฟัง
20. เจ้าเห็นคนที่ปากไวหรือยังมีหวังในคนโง่มากกว่าเขา
21. บุคคลที่ทนุถนอมคนใช้ของตนตั้งแต่เด็กๆที่สุดจะเห็นว่าเขาเป็นผู้รับมรดกของตน
22. คนเจ้าโมโหย่อมเร้าการวิวาทและคนที่มักโกรธก็เป็นเหตุให้มีการทรยศมากขึ้น
23. ความเย่อหยิ่งของคนนำเขาให้ต่ำลงแต่คนที่มีใจถ่อมจะได้รับเกียรติ