1. บุคคลที่ถูกตักเตือนบ่อยๆ แต่ยังแข็งคอประเดี๋ยวคอจะหัก รักษาไม่ได้
2. เมื่อคนชอบธรรมทวีอำนาจ ประชาชนก็เปรมปรีดิ์แต่เมื่อคนชั่วร้ายครอบครองประชาชนก็คร่ำครวญ
3. บุคคลผู้รักปัญญาย่อมทำให้บิดาของเขายินดีแต่ผู้ที่คบค้าหญิงแพศยาก็ผลาญทรัพย์สิ่งของของเขา
4. พระราชาทรงให้เสถียรภาพแก่แผ่นดินด้วยความยุติธรรมแต่องค์ที่ทรงบีบคั้นเอาของกำนัลก็ทำให้แผ่นดินย่อยยับ
5. คนที่ป้อยอเพื่อนบ้านของตนย่อมกางข่ายไว้ดักเท้าของเขา
6. คนชั่วติดกับอยู่ในความทรยศของตนแต่คนชอบธรรมร้องเพลงและเปรมปรีดิ์
7. คนชอบธรรมรู้จักสิทธิของคนยากจนคนชั่วร้ายไม่เข้าใจความรู้อย่างนี้
8. คนมักเยาะเย้ยกระทำบ้านเมืองให้ลุกเป็นไฟแต่ปราชญ์แปรความโกรธเกรี้ยวไปเสีย
9. ถ้าปราชญ์มีเรื่องโต้เถียงกับคนโง่คนโง่ก็ดุเดือด ทั้งหัวเราะและไม่มีวันสงบลงได้