4. ความพิโรธก็ดุร้าย ความโกรธก็ท่วมท้นแต่ใครจะยืนต่อหน้าความริษยาได้
5. ว่ากันต่อหน้าดีกว่ารักกันลับๆ
6. บาดแผลที่มิตรทำก็สุจริตแต่การจุบของศัตรูนั้นมากเกินความจริง
7. บุคคลที่อิ่มแล้ว น้ำผึ้งก็น่าเบื่อแต่สำหรับผู้ที่หิว ทุกสิ่งที่ขมก็กลับหวาน
8. คนที่เจิ่นไปจากบ้านของตนก็เหมือนนกที่เจิ่นไปจากรังของมัน
9. น้ำมันและน้ำหอมกระทำให้ใจยินดี และคำเตือนสติอันอ่อนหวานของเพื่อนก็เป็นที่ ให้ชื่นใจ6
10. อย่าทอดทิ้งมิตรของเจ้า และมิตรของบิดาเจ้าและอย่าไปที่เรือนพี่น้องของเจ้าในวันลำบากยากเย็นของเจ้าเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ดีกว่าพี่น้องที่อยู่ห่างไกล
11. บุตรชายของเราเอ๋ย จงฉลาด และกระทำใจของเราให้ยินดีเพื่อเราจะตอบบุคคลที่ตำหนิเราได้
12. คนหยั่งรู้ เห็นอันตรายและซ่อนตัวของเขาเสียแต่คนเขลาเดินเรื่อยไป และรับอันตรายนั้น
13. จงยึดเสื้อผ้าของเขาไว้ เมื่อเขาเป็นประกันให้คนอื่นและยึดตัวเขาไว้ เมื่อเขารับประกันหญิงต่างด้าว
14. บุคคลที่ตื่นแต่เช้ามืดไปอวยพรเพื่อนบ้านด้วยเสียงดังเขากลับจะเห็นว่าเป็นคำสาปแช่ง
15. ฝนย้อยแปะๆไม่หยุดในฤดูฝนฉันใดผู้หญิงที่ขี้ทะเลาะก็เหมือนกันฉันนั้น
16. ที่จะยับยั้งเธอก็เหมือนยับยั้งลมหรือกอบน้ำมันด้วยมือขวา
17. เหล็กลับเหล็กได้คนหนึ่งก็ลับเพื่อนของตนได้
18. บุคคลที่ดูแลต้นมะเดื่อจะได้กินผลของมันและบุคคลที่ระแวดระวังนายของตนจะได้รับเกียรติ
19. ในน้ำ คนเห็นหน้าคนฉันใดความคิดของคนก็ส่อคนฉันนั้น
20. แดนผู้ตายและแดนพินาศไม่รู้จักอิ่มตาของคนเราก็ไม่รู้จักอิ่ม
21. เบ้ามีไว้สำหรับเงิน เตาถลุงมีไว้สำหรับทองคำคำสรรเสริญของคนจะพิสูจน์คน
22. เอาคนโง่ใส่ครกตำด้วยสากพร้อมกับข้าวต้มคนโง่ก็ยังโง่อยู่นั่นเอง
23. จงรู้ความทุกข์สุขของฝูงแพะแกะของเจ้าให้ดีและจงเอาใจใส่ฝูงโคของเจ้า