8. บุคคลผู้ให้เกียรติแก่คนโง่ก็เหมือนผู้ที่มัดก้อนหินไว้กับสลิง
9. สุภาษิตที่อยู่ในปากของคนโง่ก็เหมือนต้นกระชับอยู่ในมือคนขี้เมา
10. บุคคลที่จ้างคนโง่หรือคนขี้เมาที่ผ่านไปก็เหมือนนักธนูที่ยิงคนทุกคนไม่เลือกหน้า
11. คนโง่ที่ทำความโง่ซ้ำแล้วซ้ำอีกก็เหมือนสุนัขที่กลับไปหาสิ่งที่มันสำรอกออกมา
12. ท่านเห็นคนที่คิดว่าตัวเองฉลาดหรือยังมีหวังในคนโง่ได้มากกว่าในคนเช่นนั้น
13. คนเกียจคร้านพูดว่า “มีราชสีห์อยู่ที่ถนนมีสิงห์อยู่ที่ลานเมือง”
14. ประตูหันไปมาด้วยบานพับของมันฉันใดคนเกียจคร้าน ก็ทำอย่างนั้นบนที่นอนของเขา
15. คนเกียจคร้านฝังมือของเขาไว้ในชามเขาเหน็ดเหนื่อยที่จะนำมือกลับมาที่ปากของตน
16. คนเกียจคร้านเห็นว่าตัวเองฉลาดกว่าคนเจ็ดคนที่ตอบได้อย่างหลักแหลม
17. บุคคลที่เข้ายุ่งในการทะเลาะวิวาทซึ่งไม่ใช่เรื่องของเขาเองก็เหมือนคนจับหูสุนัขตัวที่กำลังผ่านไป
20. เพราะขาดฟืน ไฟก็ดับและที่ไหนที่ไม่มีคนซุบซิบ การทะเลาะวิวาทก็หยุดไป
21. ถ่านเป็นเชื้อเพลิง และฟืนเป็นเชื้อไฟฉันใดคนที่มักทะเลาะวิวาทก็เป็นเชื้อการวิวาทฉันนั้น
22. ถ้อยคำของคนปากบอนเป็นอาหารอร่อยมันลงไปยังส่วนข้างในของร่างกาย
23. ริมฝีปากที่ราบรื่นกับใจที่ชั่วร้ายก็เหมือนน้ำยาเคลือบที่อาบอยู่บนภาชนะดิน
24. บุคคลที่เกลียดผู้อื่น ก็สอพลอด้วยลิ้นของตนและตอแหลอยู่ในใจ