11. ถ้อยคำที่พูดเหมาะๆจะเหมือนลูกท้อทองคำล้อมเงิน
12. คนตักเตือนที่ฉลาดกับหูที่คอยฟังก็เหมือนแหวนหรืออาภรณ์ทองคำ
13. หิมะให้ความเย็นในฤดูเกี่ยวอย่างไรผู้สื่อสารที่ซื่อสัตย์ย่อมทำให้จิตวิญญาณของนายผู้ใช้ เขาชุ่มชื่นอย่างนั้น
14. คนที่อวดว่าจะให้ของกำนัลแต่มิได้ให้ก็เหมือนเมฆและลมที่ไม่มีฝน
15. ความพากเพียรอาจจะชักนำผู้ครอบครองได้และลิ้นที่อ่อนหวานอาจจะโน้มน้าวจิตใจให้อ่อนลงได้
16. ถ้าเจ้าพบน้ำผึ้ง จงกินแต่พอดีเกรงว่าเจ้าจะอิ่มและอาเจียนออกมา
17. จงให้เท้าของเจ้าอยู่ในเรือนเพื่อนบ้านของเจ้านานๆหนหนึ่งเกรงว่าเขาจะเหน็ดเหนื่อยเพราะเจ้า และเกลียดชังเจ้า
18. คนใดที่เป็นพยานเท็จกล่าวโทษเพื่อนบ้านของเขาก็เหมือนกระบองศึก หรือดาบหรือลูกธนูที่คม
19. การวางใจในคนที่ไม่ซื่อในยามลำบากก็เหมือนฟันที่เสียหรือเท้าที่เคล็ด
20. บรรดาคนที่ร้องเพลงให้คนหนักใจฟังก็เหมือนคนถอดเครื่องแต่งกายออกในวันที่อากาศหนาวและเหมือนเอาน้ำส้มมาราดบนแผล
21. ถ้าศัตรูของเจ้าหิว จงให้อาหารเขารับประทานและถ้าเขากระหาย จงให้น้ำเขาดื่ม
22. เพราะเจ้าจะกองถ่านที่ลุกโพลงไว้บนศีรษะของเขาและพระเจ้าจะทรงให้บำเหน็จแก่เจ้า
23. ลมเหนือนำฝนมาฉันใดลิ้นที่ส่อเสียด ก็นำหน้าความโกรธฉันนั้น