1. เมื่อเจ้านั่งลงรับประทานกับผู้ครอบครองบ้านเมืองจงสังเกตให้ดีว่าอะไรอยู่ข้างหน้าเจ้า
2. ถ้าเจ้าเป็นคนตะกละ เจ้าจงจ่อมีดไว้ที่คอของเจ้า4
3. อย่าปรารถนาของโอชะของท่านเพราะมันเป็นอาหารที่หลอกลวง
4. อย่าทำงานเพื่อเห็นแก่ทรัพย์ศฤงคารจงฉลาดพอที่จะยับยั้งไว้
5. เจ้าจะเพ่งตาของเจ้าอยู่ที่ของอนิจจังหรือเพราะทรัพย์สมบัติมีปีกแน่นอนทีเดียวมันจะบินไปในท้องฟ้าเหมือนนกอินทรี
6. อย่ากินอาหารของคนที่ตระหนี่อย่าปรารถนาของโอชะของเขา
7. เพราะเขาเป็นเหมือนคนที่คอยนับอยู่ข้างในเขาพูดกับเจ้าว่า “จงกินและดื่มเถิด”แต่ใจของเขามิได้อยู่กับเจ้า
8. เจ้าจะต้องสำรอกอาหารซึ่งเจ้าได้กินเข้าไปนั้นและเสียถ้อยคำแช่มชื่นของเจ้าเสียเปล่าๆ
9. อย่าพูดให้คนโง่ได้ยินเพราะเขาจะดูหมิ่นปัญญาแห่งถ้อยคำของเจ้า
10. อย่าโยกย้ายเสาเขตเก่าแก่หรือเข้าไปในไร่นาของคนกำพร้า
11. เพราะพระผู้ไถ่ของเขาแข็งแรงพระองค์จะว่าคดีของเขาต่อสู้เจ้า
12. จงเอาใจของเจ้ารับคำสั่งสอนและเอาหูของเจ้ารับถ้อยคำแห่งความรู้