24. ย่างเท้าของมนุษย์นั้นพระเจ้าทรงเป็นผู้สั่งแล้วคนจะเข้าใจทางของเขาเองได้อย่างไร
25. ที่คนจะพูดพล่อยๆว่า “นี่เป็นของบริสุทธิ์” ก็เป็นบ่วงดักตนเองแล้วจะมาคิดได้เมื่อปฏิญาณไปแล้ว
26. พระราชาที่ฉลาดย่อมฝัดคนชั่วร้ายแล้วทรงขับกงจักรทับเขา
27. มโนธรรมของมนุษย์เป็นประทีปของพระเจ้าส่องดูส่วนลึกที่สุดของเขาทั้งสิ้น
28. ความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์สงวนพระราชาไว้และความชอบธรรมก็เชิดชูพระที่นั่งของพระองค์ไว้
29. ศักดิ์ศรีของคนหนุ่ม คือกำลังของเขาแต่ความงามของคนแก่คือผมหงอกของเขา
30. การเฆี่ยนที่ให้เป็นบาดแผล ก็ชำระความชั่วเสียการโบยตีกระทำให้ส่วนลึกที่สุดสะอาดสะอ้าน