1. บุตรชายของเราเอ๋ย ถ้าเจ้ารับคำของเราและสะสมคำบัญชาของเราไว้กับเจ้า
2. กระทำหูของเจ้าให้ผึ่งเพื่อรับปัญญาและเอียงใจของเจ้าเข้าหาความเข้าใจ
3. เออ ถ้าเจ้าร้องหาความรอบรู้และเปล่งเสียงของเจ้าหาความเข้าใจ
4. ถ้าเจ้าแสวงปัญญาดุจหาเงินและเสาะหาปัญญาอย่างหาขุมทรัพย์ที่ซ่อนไว้
5. นั่นแหละ เจ้าจะเข้าใจความยำเกรงพระเจ้าและพบความรู้ของพระเจ้า
6. เพราะพระเจ้าประทานปัญญาความรู้และความเข้าใจมาจากพระโอษฐ์ของพระองค์
7. พระองค์ทรงสะสมสติปัญญาไว้ให้คนเที่ยงธรรมพระองค์ทรงเป็นโล่ให้แก่ผู้ที่ดำเนินในความซื่อสัตย์
8. ทรงรักษาระวังวิถีของความยุติธรรมและทรงสงวนทางของธรรมิกชนของพระองค์ไว้
9. แล้วเจ้าจะเข้าใจความชอบธรรมและความยุติธรรมและความเที่ยงธรรม คือวิถีที่ดีทุกสาย
10. เพราะปัญญาจะเข้ามาในใจของเจ้าและความรู้จะเป็นที่ร่มรื่นแก่วิญญาณจิตของเจ้า
11. ความเฉลียวฉลาดจะคอยเฝ้าเจ้าและความเข้าใจจะระแวดระวังเจ้าไว้
12. ช่วยให้เจ้าพ้นจากทางแห่งคนชั่วร้ายจากคนที่พูดตลบตะแลง
13. ผู้ทอดทิ้งวิถีแห่งความเที่ยงธรรมเพื่อเดินในทางแห่งความมืด
14. ผู้เปรมปรีดิ์ในการกระทำความชั่วร้ายและปีติยินดีในการนั้น
15. คือคนที่วิถีชีวิตของเขาล้วนแต่คดเคี้ยวทั้งสิ้น
16. เจ้าจะรอดพ้นจากหญิงชั่วจากหญิงสัญจรที่พูดจาพะเน้าพะนอ
17. ผู้ทอดทิ้งคู่เคียงที่นางได้มาเมื่อยังสาวๆนั้นเสียและลืมพันธสัญญาแห่งพระเจ้าของตน
18. เพราะเรือนของนางจมลงไปสู่ความมรณาและวิถีของนางไปสู่ชาวเมืองผี
19. ผู้ที่ไปหานางไม่มีกลับมาสักคนเดียวหรือหามีผู้ใดหันเข้าทางแห่งชีวิตอีกได้ไม่
20. ดังนั้น เจ้าควรจะดำเนินในทางของคนดีและรักษาวิถีของคนชอบธรรม
21. เพราะว่าคนที่เที่ยงธรรมจะได้อยู่ในแผ่นดินและคนซื่อสัตย์จะคงอยู่ในนั้น
22. แต่คนชั่วร้ายจะถูกตัดขาดเสียจากแผ่นดินและคนทรยศจะถูกถอนรากออกไป