1. คนยากจนผู้ดำเนินในความสัตย์ซื่อของเขาดีกว่าคนตลบตะแลงซึ่งเป็นคนโง่
2. คนที่ไม่มีความรู้ก็ไม่ดีและบุคคลที่เร่งเท้าหนักก็มักพลาดผิด
3. เมื่อความโง่ของคนใดนำความพินาศมาถึงเขาใจของเขาก็เกรี้ยวกราดต่อพระเจ้า
4. ทรัพย์ศฤงคารเพิ่มเพื่อนเป็นอันมากแต่คนยากจนก็ถูกเพื่อนของเขาร้างไป
5. พยานเท็จจะไม่ได้รับโทษหามิได้และบุคคลผู้เปล่งคำมุสาจะหนีไม่พ้น
6. คนเป็นอันมากเอาอกเอาใจคนใจกว้างและทุกคนก็เป็นมิตรกับคนที่ให้ของกำนัล
7. พวกพี่น้องของคนยากจนก็ยังเกลียดเขามิตรของเขาจะยิ่งไกลจากเขาสักเท่าใดเขาพยายามพูด แต่ไม่มีใครยอมฟัง
8. บุคคลที่ได้ปัญญาก็รักตนเองบุคคลผู้รักษาความเข้าใจไว้จะจำเริญรุ่งเรือง
9. พยานเท็จจะไม่รับโทษหามิได้และบุคคลที่เปล่งคำมุสาจะพินาศ
10. ที่คนโง่จะอยู่อย่างฟุ่มเฟือยก็ไม่เหมาะอยู่แล้วที่ทาสจะปกครองเจ้านายก็ยิ่งไม่เหมาะมากกว่านั้นอีก
11. สามัญสำนึกที่ดีกระทำให้คนโกรธช้าและที่มองข้ามการทรยศไปเสียก็เป็นศักดิ์ศรีแก่เขา
12. พระพิโรธของพระราชาเหมือนเสียงคำรามของสิงห์หนุ่มแต่ความโปรดปรานของพระองค์เหมือนน้ำค้างบนผักหญ้า
13. บุตรโง่เขลาเป็นความพินาศของบิดาของเขาและการทะเลาะวิวาทของภรรยาก็เหมือนน้ำฝนย้อยหยดไม่หยุด
14. เรือนและทรัพย์ศฤงคารเป็นมรดกมาจากบิดาแต่ภรรยาที่หยั่งรู้ก็มาจากพระเจ้า
15. ความเกียจคร้านทำให้หลับสนิทและคนขี้เกียจจะต้องหิว