5. บุคคลที่เย้ยหยันคนยากจนก็ดูถูกพระผู้สร้างของเขาบุคคลที่ยินดีเมื่อมีความลำบากยากเย็น จะไม่มีโทษหามิได้
6. หลานๆเป็นมงกุฎของคนแก่และศักดิ์ศรีของบุตรชายคือบิดาของเขา
7. วาจาสละสลวยไม่งามแก่คนโง่ฉันใดวาจามุสายิ่งไม่งามแก่เจ้านายฉันนั้น
8. สินบนเหมือนแก้วกายสิทธิ์ในสายตาของผู้ให้เขาจะหันไปทางไหนก็เจริญรุ่งเรืองทางนั้น
9. บุคคลผู้ให้อภัยการทรยศก็มุ่งจะสร้างมิตรภาพแต่คนปากโป้งจะทำลายความเป็นมิตร
10. คำขนาบเข้าไปในคนที่มีความเข้าใจลึกกว่าเฆี่ยนคนโง่สักร้อยที
11. คนชั่วร้ายก็แสวงแต่การกบฏแต่จะมีผู้สื่อสารดุร้ายไปสู้เขา
12. ให้คนไปพบแม่หมีที่ลูกถูกขโมยไปยังดีกว่าไปพบคนโง่ในความโง่ของเขา
13. ถ้าคนหนึ่งคนใดทำชั่วตอบแทนความดีความชั่วจะไม่พรากจากเรือนของคนนั้น
14. เมื่อเริ่มต้นวิวาทก็เหมือนปล่อยน้ำให้ไหลฉะนั้นจงเลิกเสียก่อนเกิดการวิวาท
15. บุคคลที่ปล่อยผู้กระทำผิดและบุคคลที่ลงโทษคนชอบธรรมทั้งสองก็เป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้า
16. ทำไมคนโง่จึงมีเงินในมือเพื่อซื้อปัญญาในเมื่อเขาไม่มีความคิด
17. มิตรสหายก็มีความรักอยู่ทุกเวลาและพี่น้องก็เกิดมาเพื่อช่วยกันยามทุกข์ยาก
18. คนที่ไม่มีสามัญสำนึกก็ให้คำปฏิญาณและเป็นผู้รับประกันต่อหน้าเพื่อนบ้านของตน
19. บุคคลผู้รักการทรยศก็รักการวิวาทบุคคลผู้ทำประตูเรือนของเขาให้สูงก็แสวงการทำลาย
20. ผู้หนึ่งผู้ใดมีใจคดก็ไม่เจริญรุ่งเรืองและผู้ที่ลิ้นตลบตะแลงก็ตกอยู่ในความยากลำบาก
21. บิดาที่มีบุตรชาย7:20โฉดก็มีความโศกและบิดาของคนโง่ไม่มีความชื่นบาน