1. แผนงานของดวงความคิดเป็นของมนุษย์แต่คำตอบของลิ้นมาจากพระเจ้า
2. ทางทั้งสิ้นของมนุษย์ก็บริสุทธิ์ในสายตาของเขาแต่พระเจ้าทรงชั่งจิตใจ
3. จงมอบงานของเจ้าไว้กับพระเจ้าและแผนงานของเจ้าจะได้รับการสถาปนาไว้
4. พระเจ้าทรงกระทำให้ทุกสิ่งมีเป้าหมายของมันแม้คนชั่วร้ายก็เพื่อวันลำเค็ญ
5. ทุกคนผู้จองหองเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้าจงแน่ใจเถิด เขาจะพ้นโทษก็หามิได้
6. ความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์ได้ลบมลทินบาปชั่วและคนหลีกความชั่วร้ายได้โดยความยำเกรงพระเจ้า
7. เมื่อทางของมนุษย์เป็นที่โปรดปรานแก่พระเจ้าแม้ศัตรูของเขานั้นพระองค์ก็ทรงกระทำให้คืนดีกับเขาได้
8. มีแต่น้อยแต่มีความชอบธรรมก็ดีกว่ามีรายได้มากด้วยอยุติธรรม
9. ใจของมนุษย์กะแผนงานทางของเขาแต่พระเจ้าทรงนำย่างเท้าของเขา
10. คำตัดสินอันมาจากพระเจ้าอยู่ที่ริมฝีพระโอษฐ์ของพระราชาพระโอษฐ์ของพระองค์ไม่บาปในการพิพากษา
11. ตราชูและตาชั่งเที่ยงตรงเป็นของพระเจ้าลูกตุ้มทั้งสิ้นในถุงเป็นพระราชกิจของพระองค์
12. การกระทำความชั่วร้ายเป็นสิ่งที่น่าเกลียดน่าชังต่อพระราชาเพราะว่าพระที่นั่งนั้นถูกสถาปนาไว้ด้วยความชอบธรรม
13. ริมฝีปากที่ชอบธรรมเป็นที่ปีติยินดีแก่พระราชาและพระองค์ทรงรักบุคคลผู้พูดสิ่งที่ถูก
14. พระพิโรธของพระราชาเป็นผู้สื่อสารของความมรณาแต่ปราชญ์จะระงับเสียได้
15. มีชีวิตในสว่างแห่งพระพักตร์ของพระราชาและในความพอพระทัยของพระองค์ก็เหมือนเมฆ ที่นำฝนหนักปลายฤดูมา
16. ได้ปัญญาก็ดีกว่าได้ทองคำสักเท่าใดที่จะเลือกเอาความรอบรู้ก็ดีกว่าเงิน
17. ทางหลวงของคนชอบธรรมหันออกจากความชั่วร้ายบุคคลผู้ระแวดระวังทางของตนก็สงวนชีวิตของเขาไว้
18. ความเย่อหยิ่งเดินหน้าการถูกทำลายและจิตใจที่ยโสนำหน้าการล้ม
19. ที่จะเป็นคนมีใจถ่อมอยู่กับคนยากจนก็ดีกว่าแบ่งของริบมาได้กับคนเย่อหยิ่ง
20. บุคคลผู้สนใจในพระวจนะจะพบของดีและคนที่วางใจในพระเจ้าจะสุขสบาย
21. คนใจฉลาดเรียกว่าเป็นคนมีความพินิจและวาจาแช่มชื่นเพิ่มอำนาจการสั่งสอน
22. ปัญญาเป็นน้ำพุแห่งชีวิต แก่ผู้ที่มีปัญญาแต่ความโง่เป็นการลงโทษแก่คนโง่
23. ใจของปราชญ์กระทำให้วาจาของเขาสุขุมและเพิ่มอำนาจในการสั่งสอนแก่ริมฝีปากของเขา
24. ถ้อยคำแช่มชื่นเหมือนรวงผึ้งเป็นความหวานแก่วิญญาณจิตและเป็นอนามัยแก่ร่างกาย
25. มีทางหนึ่งซึ่งคนเราคิดว่าถูกแต่มันสิ้นสุดลงที่ทางของความมรณา
26. ความหิวของคนงานทำงานให้เขาเพราะปากของเขากระตุ้นเขาไป
27. คนไร้ค่า ปองทำความชั่ววาจาของเขาเหมือนอย่างไฟลวก
28. คนตลบตะแลงแพร่การวิวาทและผู้กระซิบก็แยกเพื่อนสนิทออกจากกัน
29. คนทารุณล่อชวนเพื่อนบ้านของเขาและนำเขาไปในทางที่ไม่ดี
30. บุคคลผู้ขยิบตากะแผนงานที่ตลบตะแลงบุคคลผู้เม้มริมฝีปากของเขานำความชั่วร้ายให้เกิดขึ้น
31. ศีรษะที่มีผมหงอกเป็นมงกุฎแห่งศักดิ์ศรีผู้ดำเนินชีวิตด้วยความชอบธรรมจึงจะหาพบได้
32. บุคคลผู้โกรธช้าก็ดีกว่าคนมีกำลังมากและบุคคลผู้ปกครองจิตใจของตนเองก็ดีกว่าผู้ที่ตีเมืองได้
33. ฉลากนั้นเขาทอดลงที่ตักแต่การตัดสินมาจากพระเจ้าทั้งสิ้น