4. ลิ้นที่สุภาพเป็นต้นไม้แห่งชีวิตแต่ลิ้นตลบตะแลงทำน้ำใจให้แตกสลาย
5. คนโง่ดูหมิ่นคำเตือนสติของบิดาตนแต่ผู้ที่สนใจคำทักท้วงเป็นผู้หยั่งรู้
6. ในเรือนของคนชอบธรรมมีคลังทรัพย์มากแต่ความลำบากตกอยู่กับรายได้ของคนชั่วร้าย
7. ริมฝีปากของปราชญ์กระจายความรู้แต่ความคิดของคนโง่หาเป็นเช่นนั้นไม่
8. เครื่องสักการบูชาของคนชั่วร้ายเป็นที่น่า เกลียดน่าชังแก่พระเจ้าแต่คำอธิษฐานของคนเที่ยงธรรมเป็นที่ปีติยินดีแก่พระองค์
9. ทางของคนชั่วร้ายเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้าแต่พระองค์ทรงรักบุคคลผู้ตามติดความชอบธรรม
10. มีโทษหนักสำหรับผู้ที่ทอดทิ้งทางดีบุคคลผู้เกลียดคำเตือนสติจะตายเปล่า
11. แดนผู้ตายและแดนพินาศก็ประจักษ์แจ้งอยู่เฉพาะพระเจ้าใจของมนุษย์จะแจ้งเฉพาะพระองค์ยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด
12. คนมักเยาะเย้ยไม่ชอบถูกตักเตือนเขาจะไม่ไปหาปราชญ์
13. ใจที่ยินดีกระทำให้ใบหน้าร่าเริงแต่โดยความเสียใจดวงจิตก็สลายลง
14. ความคิดของบุคคลผู้มีความเข้าใจก็แสวงความรู้แต่ปากของคนโง่กินความโง่เป็นอาหาร
15. ทุกๆวันของคนที่ทุกข์ใจก็ร้ายแต่ใจที่ร่าเริงมีการเลี้ยงต่อเนื่องกัน
16. มีทรัพย์น้อยแต่มีความยำเกรงพระเจ้าดีกว่ามีคลังทรัพย์ใหญ่ แต่มีความลำบากอยู่ด้วย
17. กินผักเป็นอาหารในที่ที่มีความรักก็ดีกว่ากินเนื้อวัวอ้วนพร้อมกับความเกลียดชังอยู่ด้วย
18. คนใจร้อน เร้าการวิวาทแต่บุคคลผู้โกรธช้าก็ระงับการชิงดี
19. ทางของคนเกียจคร้านมีต้นหนามควัดงอกอยู่เต็มแต่วิถีของคนเที่ยงธรรมเป็นทางหลวงราบเสมอ
20. บุตรชายที่ฉลาดกระทำให้บิดายินดีแต่คนโง่ดูหมิ่นมารดาของตน
21. ความโง่เป็นความชื่นบานแก่บุคคลผู้ไม่มีสามัญสำนึกแต่คนที่มีความเข้าใจจะเดินตรงไป
22. ปราศจากการปรึกษาหารือ แผนงานก็ล้มเหลวแต่มีผู้แนะนำมากๆ แผนงานนั้นก็สำเร็จ