10. มีโทษหนักสำหรับผู้ที่ทอดทิ้งทางดีบุคคลผู้เกลียดคำเตือนสติจะตายเปล่า
11. แดนผู้ตายและแดนพินาศก็ประจักษ์แจ้งอยู่เฉพาะพระเจ้าใจของมนุษย์จะแจ้งเฉพาะพระองค์ยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด
12. คนมักเยาะเย้ยไม่ชอบถูกตักเตือนเขาจะไม่ไปหาปราชญ์
13. ใจที่ยินดีกระทำให้ใบหน้าร่าเริงแต่โดยความเสียใจดวงจิตก็สลายลง
14. ความคิดของบุคคลผู้มีความเข้าใจก็แสวงความรู้แต่ปากของคนโง่กินความโง่เป็นอาหาร
15. ทุกๆวันของคนที่ทุกข์ใจก็ร้ายแต่ใจที่ร่าเริงมีการเลี้ยงต่อเนื่องกัน
16. มีทรัพย์น้อยแต่มีความยำเกรงพระเจ้าดีกว่ามีคลังทรัพย์ใหญ่ แต่มีความลำบากอยู่ด้วย
17. กินผักเป็นอาหารในที่ที่มีความรักก็ดีกว่ากินเนื้อวัวอ้วนพร้อมกับความเกลียดชังอยู่ด้วย
18. คนใจร้อน เร้าการวิวาทแต่บุคคลผู้โกรธช้าก็ระงับการชิงดี
19. ทางของคนเกียจคร้านมีต้นหนามควัดงอกอยู่เต็มแต่วิถีของคนเที่ยงธรรมเป็นทางหลวงราบเสมอ
20. บุตรชายที่ฉลาดกระทำให้บิดายินดีแต่คนโง่ดูหมิ่นมารดาของตน
21. ความโง่เป็นความชื่นบานแก่บุคคลผู้ไม่มีสามัญสำนึกแต่คนที่มีความเข้าใจจะเดินตรงไป
22. ปราศจากการปรึกษาหารือ แผนงานก็ล้มเหลวแต่มีผู้แนะนำมากๆ แผนงานนั้นก็สำเร็จ
23. ที่จะตอบให้เหมาะสมก็เป็นความชื่นบานแก่คนคำเดียวที่ถูกกาละก็ดีจริงๆ
24. ทางของคนฉลาดนำขึ้นสู่ชีวิตเพื่อเขาจะได้หลีกหนีจากแดนผู้ตายเบื้องล่าง
25. พระเจ้าทรงรื้อเรือนของคนเย่อหยิ่งแต่ให้ขอบเขตของหญิงม่ายคงอยู่
26. ความคิดของคนชั่วร้ายเป็นสิ่งที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้าแต่ถ้อยคำของคนบริสุทธิ์เป็นที่พอพระทัยของพระองค์
27. บุคคลผู้ตะกละหากำไรก็กระทำความลำบาก แก่ครัวเรือนของตนแต่บุคคลผู้เกลียดสินบน จะมีชีวิตอยู่
28. ใจของคนชอบธรรมรำพึงว่าจะตอบอย่างไรแต่ปากของคนชั่วร้ายเทสิ่งชั่วร้ายออก
29. พระเจ้าทรงอยู่ห่างไกลจากคนชั่วร้ายแต่พระองค์ทรงได้ยินคำอธิษฐานของคนชอบธรรม