1. ปัญญาสร้างเรือนของเธอขึ้นแต่ความโง่รื้อมันลงด้วยมือตนเอง
2. บุคคลผู้ดำเนินในความเที่ยงธรรมเกรงกลัวพระเจ้าแต่บุคคลที่คดเคี้ยวในทางของเขาก็ดูหมิ่นพระองค์
3. ในปากของคนโง่มีไม้เรียวสำหรับหลังของเขาแต่ริมฝีปากของปราชญ์จะสงวนเขาไว้
4. ที่ไหนที่ไม่มีวัวผู้ ที่นั่นไม่มีข้าวแต่พืชผลอุดมได้มาด้วยแรงวัว
5. พยานที่ซื่อสัตย์ไม่มุสาแต่พยานเท็จหายใจคำมุสาออกมา
6. คนมักเยาะเย้ยแสวงปัญญาเสียเปล่าแต่ความรู้นั้นก็ง่ายแก่คนที่มีความเข้าใจ
7. จงไปให้พ้นหน้าคนโง่เพราะที่นั่นเจ้าไม่พบถ้อยคำแห่งความรู้
8. ปัญญาของคนหยั่งรู้คือการเข้าใจทางของเขาแต่ความโง่ของคนโง่เป็นที่หลอกลวง
9. พระเจ้าทรงเยาะเย้ยคนชั่วร้ายแต่คนเที่ยงธรรมชื่นบานในความโปรดปรานของพระองค์
10. จิตใจรู้ความขมขื่นของใจเองและไม่มีใครอื่นมาเข้าส่วนความชื่นบานของมัน
11. เรือนของคนชั่วร้ายจะถูกทำลายแต่เต็นท์ของคนเที่ยงธรรมจะรุ่งเรือง
12. มีทางหนึ่งซึ่งคนเราดูเหมือนถูกแต่มันสิ้นสุดลงที่ทางของความมรณา
13. แม้ใจของคนที่หัวเราะก็เศร้าและที่สุดของความชื่นบานคือความโศกสลด
14. คนตลบตะแลงจะได้ผลจากทางของเขาจนเต็มและคนดีก็จะได้ผลดีแห่งการกระทำของเขา