บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

สุภา‌ษิต 14 ฉบับ1971 (TH1971)

1. ปัญ‌ญา​สร้าง​เรือน​ของ​เธอ​ขึ้นแต่​ความ​โง่​รื้อ​มัน​ลง​ด้วย​มือ​ตน‍เอง

2. บุค‌คล​ผู้​ดำ‌เนิน​ใน​ความ​เที่ยง‍ธรรม​เกรง‍กลัว​พระ‍เจ้าแต่​บุค‌คล​ที่​คด‍เคี้ยว​ใน​ทาง​ของ​เขา​ก็​ดู‍หมิ่น​พระ‍องค์

3. ใน​ปาก​ของ​คน​โง่​มี​ไม้‍เรียว​สำ‌หรับ​หลัง​ของ​เขาแต่​ริม​ฝี‍ปาก​ของ​ปราชญ์​จะ​สงวน​เขา​ไว้

4. ที่‍ไหน​ที่​ไม่‍มี​วัว‍ผู้ ที่‍นั่น​ไม่‍มี​ข้าวแต่​พืช‍ผล​อุดม​ได้​มา​ด้วย​แรง​วัว

5. พยาน​ที่​ซื่อ‍สัตย์​ไม่​มุสาแต่​พยาน‍เท็จ​หาย‍ใจ​คำ‍มุสา​ออก​มา

6. คน​มัก​เยาะ‍เย้ย​แสวง​ปัญ‌ญา​เสีย​เปล่าแต่​ความ​รู้​นั้น​ก็​ง่าย​แก่​คน​ที่​มี​ความ​เข้า‍ใจ

7. จง​ไป​ให้​พ้น​หน้า​คน​โง่เพราะ​ที่‍นั่น​เจ้า​ไม่​พบ​ถ้อย‍คำ​แห่ง​ความ​รู้

8. ปัญ‌ญา​ของ​คน​หยั่ง​รู้​คือ​การ​เข้า‍ใจ​ทาง​ของ​เขาแต่​ความ​โง่​ของ​คน​โง่​เป็น​ที่​หลอก‍ลวง

9. พระ‍เจ้า​ทรง‍เยาะ‍เย้ย​คน​ชั่ว‍ร้ายแต่​คน​เที่ยง‍ธรรม​ชื่น‍บาน​ใน​ความ​โปรด‌ปราน​ของ​พระ​องค์

10. จิต‍ใจ​รู้​ความ​ขม‍ขื่น​ของ​ใจ​เองและ​ไม่‍มี​ใคร​อื่น​มา​เข้า‍ส่วน​ความ​ชื่น‍บาน​ของ​มัน

11. เรือน​ของ​คน​ชั่ว‍ร้าย​จะ​ถูก​ทำ‌ลายแต่​เต็นท์​ของ​คน​เที่ยง‍ธรรม​จะ​รุ่ง‍เรือง

12. มี​ทาง​หนึ่ง​ซึ่ง​คน​เรา​ดู​เหมือน​ถูกแต่​มัน​สิ้น​สุด​ลง​ที่​ทาง​ของ​ความ​มร‌ณา

13. แม้​ใจ​ของ​คน​ที่​หัวเราะ​ก็​เศร้าและ​ที่‍สุด​ของ​ความ​ชื่น‍บาน​คือ​ความ​โศก‍สลด

14. คน​ตลบ‍ตะแลง​จะ​ได้​ผล​จาก​ทาง​ของ​เขา​จน​เต็มและ​คน​ดี​ก็​จะ​ได้​ผล​ดี​แห่ง​การ​กระ‌ทำ​ของ​เขา

15. คน​เขลา​เชื่อ‍ถือ​ทุก​อย่างแต่​คน​หยั่ง‍รู้​มอง‍ดู​ว่า​เขา​กำ‌ลัง​ไป​ทาง​ไหน

16. คน​มี​ปัญ‌ญา​ก็​ระวัง​ตัว​และ​หัน​เสีย​จาก​ความ​ชั่ว‍ร้ายแต่​คน​โง่​ขาด​ความ​ยับ‍ยั้ง​และ​สะเพร่า

17. คน​โม‌โห​ร้าย​ประ‌พฤติ​โง่‍เขลาแต่​คน​เฉลียว‍ฉลาด​นั้น​อด‍ทน

18. คน​เขลา​ได้​ความ​โง่แต่​คน​หยั่ง‍รู้​ก็​มี​ความ​รู้​เป็น​มง‌กุฎ

19. คน​ชั่ว‍ร้าย​กราบ​คน​ดีคน​ชั่ว‍ร้าย​กราบ​อยู่​ที่​ประ‌ตู​เมือง​ของ​คน​ชอบ‍ธรรม

20. คน​ยาก‍จน​นั้น​แม้​เพื่อน‍บ้าน​ของ​ตน​ก็​รัง‍เกียจแต่​คน​มั่ง‍คั่ง​มี​สหาย​มาก‍มาย

21. บุค‌คล​ที่​ดู‍หมิ่น​เพื่อน‍บ้าน​ของ​ตน​ก็​เป็น​คน​บาปแต่​บุค‌คล​ที่​เอ็น‍ดู​คน​ยาก‍จน​ก็​อยู่​เป็น​สุข

22. คน​ที่​คิด​การ​ชั่ว​นั้น​ไม่​ผิด​หรือบรร‌ดา​ผู้​ที่​คิด​การ​ดี​ก็​พบ​ความ​จง‍รัก‍ภักดี​และ​ความ​ซื่อ​สัตย์

23. มี​กำ‌ไร​อยู่​ใน​งาน​ทุก​อย่างการ​เพียง‍แต่‍พูด​นั้น​โน้ม​ไป​ทาง​ความ​ขาด‍แคลน

24. มง‌กุฎ​ของ​ปราชญ์​คือ​ปัญ‌ญาแต่​ความ​โง่​เป็น​พวง‍มา‌ลัย​ของ​คน​โง่

25. พยาน​ซื่อ‍ตรง​ช่วย​ชีวิต​ให้​รอดแต่​ผู้​ที่​เปล่ง​คำ‍มุสา​เป็น​คน​ขาย​คน

26. ความ​ยำ‌เกรง​พระ‍เจ้า​ทำ​ให้​คน​อยู่​อย่าง​อุ่น​ใจลูก​หลาน​ของ​เขา​จะ​มี​ที่​พึ่ง

27. ความ​ยำ‌เกรง​พระ‍เจ้า​เป็น​น้ำ‍พุ​แห่ง​ชีวิตเพื่อ​ผู้​หนึ่ง​ผู้​ใด​จะ​หลีก​จาก​บ่วง​ของ​ความ​มร‌ณา​ได้

28. ใน​มวล​ประ‌ชา‍ชน​ก็​มี​ศักดิ์‍ศรี​ของ​พระ‍รา‌ชาแต่​ไร้​ประ‌ชา‍ชน​เจ้า‍นาย​ก็​ไร้​ค่า

29. บุค‌คล​ที่​โกรธ​ช้า​ก็​มี​ความ​เข้า‍ใจ​มากแต่​บุค‌คล​ที่​โม‌โห​เร็ว​ก็​ยก‍ย่อง​ความ​โง่

30. ใจ​ที่​สงบ​ให้​ชีวิต​แก่​เนื้อ‍หนังแต่​กิ‌เลส​กระ‌ทำ​ให้​กระ‌ดูก​ผุ

31. บุค‌คล​ผู้​บีบ​บัง‍คับ​คน​ยาก‍จน ดู‍ถูก​พระ​ผู้​สร้าง​ของ​เขาแต่​บุค‌คล​ที่​เอ็น‍ดู​ต่อ​คน​ขัด‍สน​ก็​ถวาย​เกียรติ​แด่​พระ‍องค์

32. คน​ชั่ว‍ร้าย​ก็​ถูก​คว่ำ​ลง​ตาม​การ​กระ‌ทำ​ชั่ว‍ร้าย​ของ​เขาแต่​คน​ชอบ‍ธรรม​พบ​ที่​ลี้‍ภัย​ด้วย​ใจ​แน่ว‍แน่​ของ​เขา

33. ปัญ‌ญา​อา‌ศัย​อยู่​ใน​ความ​คิด​ของ​คน​ที่​มี​ความ​เข้า‍ใจแต่​ปัญ‌ญา​นั้น​ไม่​ประ‌จักษ์​ใน​ใจ​ของ​คน​โง่

34. ความ​ชอบ‍ธรรม​เชิด‍ชู​ประ‌ชา‍ชาติ​หนึ่งๆแต่​บาป​เป็น​เหตุ​ให้​ชน‍ชาติ​หนึ่งๆ ถูก​ตำ‌หนิ

35. ข้า‍ราช‍การ​ผู้​ประ‌กอบ​กิจ​อย่าง​เฉลียว‍ฉลาด​ก็​ได้​รับ​ความ โปรด‌ปราน​จาก​พระ‍รา‌ชาแต่​พระ‍พิโรธ​ของ​พระ‍องค์​ก็​ตก​ลง​บน​ผู้​ที่​ประ‌พฤติ​น่า​ละอาย