9. สว่างของคนชอบธรรมก็เปรมปรีดิ์แต่ประทีปของคนชั่วร้ายจะถูกดับ
10. เพราะความทะลึ่งผู้ประมาทจึงก่อวิวาทแต่ปัญญาอยู่กับบรรดาผู้ที่รับคำแนะนำ
11. ทรัพย์ศฤงคารที่ได้มาอย่างเร่งร้อนจะยอบแยบลงแต่บุคคลที่ส่ำสมทีละเล็กทีละน้อยจะได้เพิ่มพูนขึ้น
12. ความหวังที่ถูกหน่วงไว้ทำให้ใจเจ็บช้ำแต่ความปรารถนาที่สำเร็จแล้วเป็นต้นไม้แห่งชีวิต
13. บุคคลผู้ดูหมิ่นพระวจนะ นำการทำลายมาถึงตนเองแต่บุคคลผู้นับถือพระบัญญัติจะได้รับบำเหน็จ
14. คำสอนของปราชญ์เป็นน้ำพุแห่งชีวิตเพื่อให้หลีกจากบ่วงของความมรณา
15. มีสามัญสำนึกที่ดีก็ได้รับความโปรดปรานแต่หนทางของคนที่ไม่ซื่อเป็นความย่อยยับของเขา
16. คนที่หยั่งรู้กระทำทุกอย่างด้วยความรู้แต่คนโง่ก็อวดความโง่ของตน
17. ผู้สื่อสารไม่ดีก็เอาคนจุ่มลงไปในความลำบากแต่ทูตที่ซื่อสัตย์นำการรักษามาให้
18. ความยากจนและความอดสูมาถึงบุคคลที่เพิกเฉยต่อ คำเตือนสติแต่บุคคลที่สนใจคำตักเตือนก็ได้รับเกียรติ