7. คนชั่วร้ายคว่ำแล้วและไม่มีอีกแต่เรือนของคนชอบธรรมยังดำรงอยู่
8. คนจะได้คำชมเชยตามสามัญสำนึกที่ดีของเขาแต่คนที่ความคิดตลบตะแลงก็เป็นที่ดูหมิ่น
9. ผู้น้อยที่ทำมาหากินเองก็ดีกว่าคนที่ทำทีว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่แต่ขาดอาหาร
10. คนชอบธรรมย่อมเห็นแก่ชีวิตสัตว์ของเขาแต่ความกรุณาของคนโหดร้ายคือความดุร้าย
11. บุคคลที่ไถนาของตนจะมีอาหารอุดมแต่บุคคลที่ติดตามการงานที่ไร้ค่า ย่อมไม่มีสามัญสำนึก
12. หอคอยแข็งแรงของคนชั่วร้ายปรักหักพังสิ้นแต่รากของคนชอบธรรมตั้งมั่นคงอยู่
13. คนชั่วร้ายย่อมติดบ่วงโดยการละเมิดแห่งริมฝีปากของตนแต่คนชอบธรรมหนีพ้นจากความลำบาก
14. จากผลแห่งถ้อยคำของตนคนก็อิ่มใจในความดีและผลงานแห่งมือของเขาก็กลับมาหาเขา
15. ทางของคนโง่นั้นถูกต้องในสายตาของเขาเองแต่ปราชญ์ย่อมฟังคำแนะนำ