22. ว่า “คนเขลาเอ๋ย เจ้าจะรักความเขลาไปนานสักเท่าใดคนมักเยาะเย้ยจะปีติยินดีในการเยาะเย้ยนานเท่าใดและคนโง่จะเกลียดความรู้นานเท่าใด
23. จงมาสนใจในคำตักเตือนของเรานี่แน่ะ เราจะเทความคิดของเราให้เจ้าเราจะให้ถ้อยคำของเราแจ้งแก่เจ้า
24. เพราะเราได้เรียกแล้วและเจ้าปฏิเสธเรากวักมือและไม่มีใครสนใจ
25. เจ้ามิได้รับรู้ในคำแนะนำของเราและไม่ยอมรับคำตักเตือนของเราเลย
26. ฝ่ายเราจะหัวเราะเย้ยความหายนะของเจ้าเราจะเยาะเมื่อความกลัวลานมากระทบเจ้า
27. เมื่อความกลัวลานมากระทบเจ้าอย่างพายุและความหายนะของเจ้ามาถึงอย่างลมบ้าหมูเมื่อความทุกข์และความระทมใจใหญ่หลวงมาถึงเจ้า
28. แล้วเขาจะทูลเรา แต่เราจะไม่ตอบเขาจะแสวงหาเรา แต่จะไม่พบเรา
29. เพราะว่าเขาเกลียดความรู้และไม่เลือกเอาความยำเกรงพระเจ้า