พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

สุภา‌ษิต 1:18-23 ฉบับ1971 (TH1971)

18. แต่​คน​เหล่า‍นี้​หมอบ​คอย​โล‌หิต​ของ​ตน‍เองเขา​ซุ่ม​ดัก​ชีวิต​ของ​เขา​เอง

19. ทาง​ของ​บรร‌ดา​ผู้​ที่​หา​กำ‌ไร​ด้วย​ความ​ทา‌รุณ​โหด‍ร้าย ก็​อย่าง‍นี้​แหละคือ​มัน​ย่อม​คร่า​เอา​ชีวิต​ของ​เจ้า​ของ​นั้น​เอง

20. ปัญ‌ญา​ร้อง​เสียง‍ดัง​อยู่​ที่​ถนนเธอ​เปล่ง​เสียง​ของ​เธอ​ที่​ลาน​เมือง

21. เธอ​ร้อง​ออก​มา​ที่​บน​กำ‌แพงเธอ​กล่าว​อยู่​ที่​ทาง​เข้า​ประ‌ตู​เมือง

22. ว่า “คน​เขลา​เอ๋ย เจ้า​จะ​รัก​ความ​เขลา​ไป​นาน​สัก​เท่า‍ใดคน​มัก​เยาะ‍เย้ย​จะ​ปีติ‍ยินดี​ใน​การ​เยาะ‍เย้ย​นาน​เท่า‍ใดและ​คน‍โง่​จะ​เกลียด​ความ​รู้​นาน​เท่า‍ใด

23. จง​มา​สน‍ใจ​ใน​คำ​ตัก‍เตือน​ของ​เรานี่‍แน่ะ เรา​จะ​เท​ความ​คิด​ของ​เรา​ให้​เจ้าเรา​จะ​ให้​ถ้อย‍คำ​ของ​เรา​แจ้ง​แก่​เจ้า

อ่านบทที่สมบูรณ์ สุภา‌ษิต 1