บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

สุภา‌ษิต 1 ฉบับ1971 (TH1971)

ค่า​ของ​สุภา‌ษิต

1. สุภา‌ษิต​ของ​ซา‌โล‌มอน พระ‍รา‌ชา​แห่ง​อิส‌รา‌เอล โอรส​ของ​ดา‌วิดทรง​พระ‍ราช​นิพนธ์​ไว้

2. เพื่อ​ให้​บรรลุ​ปัญ‌ญา​และ​มี​วินัยเข้า‍ใจ​ถ้อย‍คำ​แห่ง​ความ​รอบ‍รู้

3. รับ​คำ​สั่ง‍สอน​ใน​เรื่อง​การ​กระ‌ทำ​ที่​ฉลาดใน​เรื่อง​ความ​ชอบ‍ธรรม ความ​ยุติ‍ธรรม​และ​ความ​เที่ยง​ธรรม

4. เพื่อ​ให้​ความ​หยั่ง‍รู้​แก่​คน‍เขลาให้​ความ​รู้​และ​ความ​เฉลียว​ฉลาด​แก่​คน‍หนุ่ม

5. ทั้ง​ปราชญ์​จะ​ได้​ยิน​และ​เพิ่ม‍พูน​การ​เรียน​รู้และ​คน​ที่​มี​ความ​เข้า‍ใจ​จะ​ได้​ความ​ช่ำ‌ชอง

6. เพื่อ​ให้​เข้า‍ใจ​สุภา‌ษิต​และ​อุป‌มาทั้ง​ถ้อย‍คำ​ของ​ปราชญ์​และ​ปริศ‌นา​ของ​เขา

7. ความ​ยำ‌เกรง​พระ‍เจ้า เป็น​บ่อ‍เกิด​ของ ความ‍รู้คน‍โง่​ย่อม​ดู‍หมิ่น​ปัญ‌ญา​และ​คำ​สั่ง‍สอน

คำ​แนะ‍นำ​และ​คำ​ตัก‍เตือน

8. บุตร‍ชาย​ของ​เรา​เอ๋ย จง​ฟัง​คำ‍เตือน​ของ​พ่อ​เจ้าและ​อย่า​ทิ้ง​คำ​สั่ง‍สอน​ของ​แม่​เจ้า

9. เพราะ​ทั้ง​สอง​นั้น​เป็น​มง‌คล​งาม​สวม​ศีรษะ​ของ​เจ้าเป็น​จี้​ห้อย​คอ​ของ​เจ้า

10. บุตร‍ชาย​ของ​เรา​เอ๋ย ถ้า​คน‍บาป​ล่อ​ชวน​เจ้าอย่า​ได้​ยอม​ตาม

11. ถ้า​เขา​ว่า “มา​กับ​พวก​เรา​เถิด ให้​เรา​หมอบ​คอย​เอา​เลือด​คนให้​เรา​ซุ่ม​ดัก​คน​ไร้​ผิด​เล่น​เถิด

12. ให้​เรา​กลืน​เขา​ทั้ง​เป็น​อย่าง​แดน​ผู้​ตายและ​กลืน​เขา​ทั้ง​ตัว อย่าง​คน​เหล่า‍นั้น​ที่​ลง​ไป​สู่​ปาก​แดน

13. เรา​จะ​พบ​ของ​ประ‌เสริฐ​ทุก​อย่างเรา​จะ​บรรจุ​เรือน​ของ​เรา​ให้​เต็ม​ด้วย​ของ​ที่​ริบ​ได้

14. จง​เข้า‍ส่วน​กับ​พวก​เราเรา​ทุก​คน​จะ​มี​เงิน​ถุง​เดียว​กัน”

15. บุตร‍ชาย​ของ​เรา​เอ๋ย อย่า​เดิน​ใน​ทาง​นั้น​กับ​เขาจง​ยับ‍ยั้ง​เท้า​ของ​เจ้า​จาก​วิถี​ของ​เขา

16. เพราะ‍ว่า​เท้า​ของ​เขา​วิ่ง​ไป​หา​ความ​ชั่ว‍ร้ายและ​เขา​รีบ‍เร่ง​ไป​ทำ​ให้​โล‌หิต​ตก

17. เพราะ​ที่​จะ​ขึง​ข่าย​ไว้​ให้​นก​เห็น ก็​ไร้​ผล

18. แต่​คน​เหล่า‍นี้​หมอบ​คอย​โล‌หิต​ของ​ตน‍เองเขา​ซุ่ม​ดัก​ชีวิต​ของ​เขา​เอง

19. ทาง​ของ​บรร‌ดา​ผู้​ที่​หา​กำ‌ไร​ด้วย​ความ​ทา‌รุณ​โหด‍ร้าย ก็​อย่าง‍นี้​แหละคือ​มัน​ย่อม​คร่า​เอา​ชีวิต​ของ​เจ้า​ของ​นั้น​เอง

คำ​เชิญ‍ชวน​ของ​ปัญ‌ญา

20. ปัญ‌ญา​ร้อง​เสียง‍ดัง​อยู่​ที่​ถนนเธอ​เปล่ง​เสียง​ของ​เธอ​ที่​ลาน​เมือง

21. เธอ​ร้อง​ออก​มา​ที่​บน​กำ‌แพงเธอ​กล่าว​อยู่​ที่​ทาง​เข้า​ประ‌ตู​เมือง

22. ว่า “คน​เขลา​เอ๋ย เจ้า​จะ​รัก​ความ​เขลา​ไป​นาน​สัก​เท่า‍ใดคน​มัก​เยาะ‍เย้ย​จะ​ปีติ‍ยินดี​ใน​การ​เยาะ‍เย้ย​นาน​เท่า‍ใดและ​คน‍โง่​จะ​เกลียด​ความ​รู้​นาน​เท่า‍ใด

23. จง​มา​สน‍ใจ​ใน​คำ​ตัก‍เตือน​ของ​เรานี่‍แน่ะ เรา​จะ​เท​ความ​คิด​ของ​เรา​ให้​เจ้าเรา​จะ​ให้​ถ้อย‍คำ​ของ​เรา​แจ้ง​แก่​เจ้า

24. เพราะ​เรา​ได้​เรียก​แล้ว​และ​เจ้า​ปฏิ‌เสธเรา​กวัก​มือ​และ​ไม่‍มี​ใคร​สน‍ใจ

25. เจ้า​มิ‍ได้​รับ‍รู้​ใน​คำ​แนะ‍นำ​ของ​เราและ​ไม่​ยอม‍รับ​คำ​ตัก‍เตือน​ของ​เรา​เลย

26. ฝ่าย​เรา​จะ​หัวเราะ​เย้ย​ความ​หายนะ​ของ​เจ้าเรา​จะ​เยาะ​เมื่อ​ความ​กลัว​ลาน​มา​กระ‌ทบ​เจ้า

27. เมื่อ​ความ​กลัว​ลาน​มา​กระ‌ทบ​เจ้า​อย่าง​พายุและ​ความ​หายนะ​ของ​เจ้า​มา​ถึง​อย่าง​ลม‍บ้า‍หมูเมื่อ​ความ​ทุกข์​และ​ความ​ระทม​ใจ​ใหญ่​หลวง​มา​ถึง​เจ้า

28. แล้ว​เขา​จะ​ทูล​เรา แต่​เรา​จะ​ไม่​ตอบเขา​จะ​แสวง‍หา​เรา แต่​จะ​ไม่​พบ​เรา

29. เพราะ‍ว่า​เขา​เกลียด​ความ​รู้และ​ไม่​เลือก​เอา​ความ​ยำ‌เกรง​พระ‍เจ้า

30. เขา​ไม่​รับ​คำ​แนะ‍นำ​ของ​เรา​เลยแต่​กลับ​ดู‍หมิ่น​คำ​ตัก‍เตือน​ของ​เรา​ทั้ง‍สิ้น

31. เพราะ​ฉะนั้น เขา​จะ​กิน​ผล​แห่ง​ทาง​ของ​เขาและ​อิ่ม​ด้วย​กล‍วิธี​ของ​เขา​เอง

32. เพราะ​คน‍โง่​ถูก​ฆ่า ก็​ด้วย​การ​หัน​กลับ​จาก​ปัญ‌ญา​นั่น​เองและ​คน‍โง่​ที่​หลง​เพลิด‌เพลิน​ก็​ถูก​ทำ‌ลาย

33. แต่​บุค‌คล​ผู้​ฟัง​เรา จะ​อยู่​อย่าง​ปลอด​ภัยเขา​จะ​อยู่​อย่าง​สุข​สงบ ปราศ‍จาก​ความ​คิด​พรั่น‍พรึง​ใน​ความ​ชั่ว‍ร้าย”