4. ข้าแต่พระเจ้าจอมโยธาพระองค์ทรงกริ้วต่อคำอธิษฐานของชนชาติของพระองค์นานสักเท่าใด
5. พระองค์ได้ทรงเลี้ยงเขาด้วยน้ำตาต่างอาหารและทรงให้เขาดื่มน้ำตาอย่างเต็มขนาด
6. ทรงกระทำให้พระองค์เป็นที่ดูหมิ่นในหมู่เพื่อนบ้านของข้าพระองค์และศัตรูของข้าพระองค์หัวเราะกัน
7. ข้าแต่พระเจ้าจอมโยธา ขอทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้กลับสู่สภาพดีขอพระพักตร์ของพระองค์ทอแสง เพื่อข้าพระองค์ทั้งหลายจะรอด
8. พระองค์ทรงนำเถาองุ่นออกจากอียิปต์พระองค์ทรงขับไล่บรรดาประชาชาติออกไป และทรงปลูกเถาองุ่นไว้
9. พระองค์ทรงปราบดินให้มันก็หยั่งรากลึก และแผ่เต็มแผ่นดิน
10. ร่มเงาของมันคลุมภูเขาและกิ่งก้านของมันคลุมต้นสนสีดาร์ของพระเจ้า
11. มันส่งกิ่งไปถึงทะเลและส่งแขนงไปถึงแม่น้ำยูเฟรตีส
12. ทำไมพระองค์จึงทรงพังกำแพงลงเสียบรรดาคนทั้งสิ้นที่ผ่านไปตามทางจึงเด็ดผลของมัน
13. หมูป่าจากดงมาย่ำยีมันและบรรดาที่ไปมาในไร่นากินมันเป็นอาหาร
14. ข้าแต่พระเจ้าจอมโยธา ขอทรงหันกลับเถิดพระเจ้าข้าขอทรงมองจากฟ้าสวรรค์และทรงเห็นขอทรงสนพระทัยในเถาองุ่นนี้
15. คือกอซึ่งพระหัตถ์ขวาของพระองค์ทรงปลูกไว้และกิ่งที่พระองค์ทรงให้เจริญแข็งแรงเพื่อพระองค์เอง
16. เขาทั้งหลายเผามันเสียด้วยไฟ เขาตัดมันลงขอให้พินาศด้วยพระพักตร์ของพระองค์ที่ทรงขนาบเขา
17. ขอพระหัตถ์ของพระองค์จงอยู่เหนือผู้ที่อยู่เบื้อง ขวาพระหัตถ์ของพระองค์คือบุตรของมนุษย์ที่พระองค์ทรงกระทำให้แข็งแรง เพื่อพระองค์เอง
18. แล้วข้าพระองค์ทั้งหลายจะไม่หันกลับมาจากพระองค์ขอทรงสงวนชีวิตข้าพระองค์ทั้งหลายไว้ แล้วข้าพระองค์ทั้งหลายจะทูลออกพระนามพระองค์
19. ข้าแต่พระเจ้าจอมโยธา ขอทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้กลับสู่สภาพดีขอพระพักตร์ของพระองค์ทอแสง เพื่อข้าพระองค์ทั้งหลายจะรอดได้