28. พระองค์ทรงให้มันตกลงมากลางค่ายของเขาและรอบที่อาศัยของเขา
29. เขาได้รับประทานอิ่มดีเพราะพระองค์ประทานสิ่งที่เขาอยาก
30. แต่ก่อนที่เขาจะหายอยากขณะที่อาหารยังอยู่ในปากของเขา
31. พระพิโรธของพระเจ้าพลุ่งขึ้นต่อเขาและพระองค์ทรงสังหารคนฉกรรจ์ที่สุดของเขาเสียและทรงคว่ำคนหนุ่มในอิสราเอลเสีย
32. ถึงมีเรื่องทั้งสิ้นนี้ เขาก็ยังกระทำบาปเขามิได้เชื่อถือการอัศจรรย์ของพระองค์
33. พระองค์จึงทรงกระทำให้วันของเขาหายไปดังลมหายใจและทรงให้ปีของเขาหายไปอย่างสยดสยอง
34. เมื่อพระองค์ทรงสังหารเขา เขาแสวงหาพระองค์เขาได้กลับมาแสวงพระเจ้าด้วยใจร้อนรน
35. เขาระลึกว่าพระเจ้าทรงเป็นพระศิลาของเขาและพระเจ้าองค์สูงสุดเป็นพระผู้ไถ่ของเขา
36. แต่เขายอพระองค์ด้วยปากของเขาและมุสาต่อพระองค์ด้วยลิ้นของเขา
37. เพราะจิตใจของเขาไม่แน่วแน่ต่อพระองค์เขาไม่จริงจังต่อพันธสัญญาของพระองค์
38. ถึงกระนั้นด้วยความสังเวชพระองค์ทรงอภัยความผิดบาปของเขาและมิได้ทรงทำลายเขาพระองค์ทรงยับยั้งพระพิโรธของพระองค์บ่อยๆและมิได้ทรงกวนพระพิโรธของพระองค์ทั้งสิ้นให้ขึ้นมา
39. พระองค์ทรงระลึกว่าเขาเป็นเพียงแต่เนื้อหนังเป็นลมที่ผ่านไปแล้วมิได้กลับมาอีก
40. เขากบฏต่อพระองค์ในถิ่นทุรกันดารบ่อยสักเท่าใดและทำให้พระองค์โทมนัสในทะเลทราย