11. เขาลืมสิ่งที่พระองค์ได้ทรงกระทำและการอัศจรรย์ซึ่งพระองค์ทรงสำแดงแก่เขา
12. พระองค์ทรงกระทำการประหลาด ต่อหน้าต่อตาบรรพบุรุษของเขาในแผ่นดินอียิปต์ ในไร่นาโศอัน
13. พระองค์ทรงแยกทะเล และให้เขาเดินผ่านไปและกระทำให้น้ำตั้งอยู่เหมือนกองสูง
14. ในกลางวันพระองค์ทรงนำเขาด้วยเมฆและด้วยแสงไฟคืนยังรุ่ง
15. พระเจ้าทรงผ่าหินในถิ่นทุรกันดารประทานน้ำเป็นอันมากให้เขาดื่ม เหมือนมาจากที่ลึก
16. พระองค์ทรงกระทำให้ลำธารออกมาจากหินทรงกระทำให้น้ำไหลลงมาเหมือน แม่น้ำ
17. แต่เขายังกระทำบาปยิ่งขึ้นต่อพระองค์ได้กบฏต่อองค์ผู้สูงสุดในที่แห้งแล้ง
18. เขาทดลองพระเจ้าอยู่ในใจของเขาโดยเรียกร้องอาหารที่เขาอยาก
19. เขาพูดปรักปรำพระเจ้าว่า“พระเจ้าจะทรงเตรียมสำรับในถิ่นทุรกันดารได้หรือ
20. ดูเถิด พระองค์ทรงตีหินให้น้ำพุออกมาและลำธารก็ไหลล้นพระองค์จะประทานขนมปังด้วยได้หรือหรือทรงจัดเนื้อให้ประชากรของพระองค์ได้หรือ”
21. เพราะฉะนั้น เมื่อพระเจ้าทรงสดับแล้ว พระองค์ทรงพระพิโรธมีไฟลุกโพลงขึ้นสู้ยาโคบพระพิโรธของพระองค์ สูงขึ้นสู้อิสราเอล
22. เพราะเขาไม่เชื่อพระเจ้าและไม่ไว้วางใจในฤทธิ์ช่วยของพระองค์
23. พระองค์ยังทรงบัญชาฟ้าเบื้องบนและทรงเปิดประตูฟ้าสวรรค์
24. พระองค์ทรงหลั่งมานาให้เขารับประทานและทรงประทานทิพยาหารให้เขา
25. มนุษย์ได้กินอาหารของทูตสวรรค์พระองค์ทรงประทานอาหารให้เขาอย่างอุดม
26. พระองค์ทรงกระทำให้ลมตะวันออกพัดในฟ้าสวรรค์และทรงนำลมใต้ออกมาด้วยฤทธิ์ของพระองค์
27. พระองค์ทรงหลั่งเนื้อให้เขาอย่างผงคลีคือนก ดังทรายทะเล
28. พระองค์ทรงให้มันตกลงมากลางค่ายของเขาและรอบที่อาศัยของเขา