13. ข้าพเจ้ารักษาใจให้สะอาดและชำระมือด้วยความบริสุทธิ์ก็เปล่าประโยชน์
14. เพราะข้าพเจ้ารับภัยอยู่วันยังค่ำและถูกขนาบอยู่ทุกเช้า
15. ถ้าข้าพระองค์ได้พูดว่า “ข้าพเจ้าจะพูดอย่างนี้”ข้าพระองค์จะไม่จริงต่อพวกบุตรทั้งหลายของพระองค์อยู่แล้ว
16. แต่เมื่อข้าพระองค์ตริตรองว่า จะเข้าใจเรื่องนี้ได้อย่างไรข้าพระองค์รู้สึกว่า เป็นงานที่เหน็ดเหนื่อย
17. จนข้าพระองค์เข้าไปในสถานนมัสการของพระเจ้าแล้วข้าพระองค์จึงพิเคราะห์เห็นปลายทางของเขาทั้งหลาย
18. จริงละ พระองค์ทรงวางเขาไว้ในที่ลื่นพระองค์ทรงกระทำให้เขาล้มถึงความพินาศ
19. แหม เขาถูกทำลายเสียในครู่เดียวถูกเหตุการณ์สยดสยองกวาดไปอย่างสิ้นเชิง
20. ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า เหมือนความฝันทั้งที่ตื่นอยู่เมื่อตื่นอยู่ ท่านดูหมิ่นภาพของเขา
21. เมื่อจิตของข้าพระองค์ขมขื่นเมื่อข้าพระองค์เสียวแปลบถึงหัวใจ
22. ข้าพระองค์โฉดและไม่เดียงสาข้าพระองค์ประพฤติเหมือนสัตว์ต่อพระองค์
23. ถึงกระนั้นก็ดี ข้าพระองค์อยู่กับพระองค์เสมอพระองค์ทรงจับมือขวาของข้าพระองค์ไว้