5. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า เพราะพระองค์ทรงเป็นความหวัง ของข้าพระองค์ข้าแต่พระเจ้า เป็นที่วางใจของข้าพระองค์ตั้งแต่เด็กๆมา
6. ข้าพระองค์พึ่งพระองค์ตั้งแต่กำเนิดพระองค์ทรงเป็นผู้นำข้าพระองค์มาจากครรภ์มารดาข้าพระองค์ข้าพระองค์สรรเสริญพระองค์เสมอ
7. ข้าพระองค์เป็นที่หลากใจของคนเป็นอันมากแต่พระองค์ทรงเป็นที่ลี้ภัยเข้มแข็งของข้าพระองค์
8. ข้าพระองค์สรรเสริญพระองค์เต็มปากและถวายเกียรติแด่พระองค์วันยังค่ำ
9. เมื่อวัยชรา ขออย่าทรงเหวี่ยงข้าพระองค์ทิ้งเสียขออย่าทรงทอดทิ้งข้าพระองค์เมื่อข้าพระองค์หมดแรง
10. เพราะบรรดาศัตรูของข้าพระองค์พูดถึงพระองค์บรรดาผู้ที่จ้องเอาชีวิตของข้าพระองค์ปรึกษากัน
11. และกล่าวว่า “พระเจ้าทรงทอดทิ้งเขาแล้วจงไล่ตามและฉวยเขาไว้เพราะไม่มีผู้ใดช่วยกู้เขา”
12. ข้าแต่พระเจ้า ขออย่าทรงอยู่ไกลข้าพระองค์ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ขอทรงรีบมาช่วยข้าพระองค์
13. ขอให้ศัตรูชีวิตของข้าพระองค์รับความอายและถูกล้างผลาญเสียผู้เสาะที่จะทำอันตรายข้าพระองค์นั้นขอให้การเยาะเย้ยและความอัปยศท่วมเขา
14. แต่ข้าพระองค์จะหวังอยู่ตลอดไปและจะสรรเสริญพระองค์มากยิ่งขึ้นๆ
15. ปากของข้าพระองค์ จะเล่าถึงกิจการอันชอบธรรมของพระองค์คือราชกิจที่ช่วยให้รอดของพระองค์วันยังค่ำเพราะจำนวนราชกิจนั้นมากมายเกินความรู้ของข้าพระองค์
16. ข้าพระองค์ จะนำเรื่องราชกิจอันทรงมหิทธิฤทธิ์ของพระเจ้าไปด้วยข้าพระองค์จะสรรเสริญ ความชอบธรรมของพระองค์ของ พระองค์เท่านั้น
17. ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงสอนข้าพระองค์ตั้งแต่เด็กๆมาและข้าพระองค์ยังป่าวร้องราชกิจมหัศจรรย์ของพระองค์