14. แต่ข้าพระองค์จะหวังอยู่ตลอดไปและจะสรรเสริญพระองค์มากยิ่งขึ้นๆ
15. ปากของข้าพระองค์ จะเล่าถึงกิจการอันชอบธรรมของพระองค์คือราชกิจที่ช่วยให้รอดของพระองค์วันยังค่ำเพราะจำนวนราชกิจนั้นมากมายเกินความรู้ของข้าพระองค์
16. ข้าพระองค์ จะนำเรื่องราชกิจอันทรงมหิทธิฤทธิ์ของพระเจ้าไปด้วยข้าพระองค์จะสรรเสริญ ความชอบธรรมของพระองค์ของ พระองค์เท่านั้น
17. ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงสอนข้าพระองค์ตั้งแต่เด็กๆมาและข้าพระองค์ยังป่าวร้องราชกิจมหัศจรรย์ของพระองค์
18. แม้จะถึงวัยชราและผมหงอกก็ตามข้าแต่พระเจ้า ขออย่าทรงทอดทิ้งข้าพระองค์เสียจนกว่าข้าพระองค์จะประกาศถึงอานุภาพของ พระองค์แก่ชาติพันธุ์ถัดไปและฤทธิ์เดชของพระองค์แก่ผู้ที่จะเกิดมา
19. ข้าแต่พระเจ้า ความชอบธรรมของพระองค์ไปถึงฟ้าสวรรค์ที่สูงนั้นข้าแต่พระเจ้า พระองค์ผู้ได้ทรงกระทำการใหญ่ผู้ใดจะเหมือนพระองค์
20. พระองค์ผู้ทรงกระทำให้ข้าพระองค์ ประสบความทุกข์ยากลำบากเป็นอันมากจะทรงรื้อข้าพระองค์ขึ้นมาอีกจากที่ลึกของโลกพระองค์จะทรงนำข้าพระองค์ขึ้นมาอีก
21. พระองค์จะทรงเพิ่มเกียรติแก่ข้าพระองค์และเล้าโลมข้าพระองค์อีก
22. ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ฝ่ายข้าพระองค์จะสรรเสริญพระองค์ด้วยพิณใหญ่ถึงเรื่องความสัตย์ซื่อของพระองค์ข้าแต่องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลข้าพระองค์จะร้องเพลงสรรเสริญพระองค์ด้วยพิณเขาคู่
23. ริมฝีปากของข้าพระองค์จะโห่ร้องด้วยความชื่นบานเมื่อข้าพระองค์ร้องเพลงสรรเสริญพระองค์ทั้งจิตวิญญาณของข้าพระองค์ด้วย ซึ่งพระองค์ได้ทรงไถ่ไว้
24. และลิ้นของข้าพระองค์จะพูดถึงความช่วยเหลืออันชอบธรรมของพระองค์ตลอดวันยังค่ำเพราะผู้ซึ่งแสวงที่จะทำอันตรายข้าพระองค์ได้รับความอับอายและอัปยศ