1. ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้รอดเพราะน้ำขึ้นมาถึงคอข้าพระองค์แล้ว
2. ข้าพระองค์จมอยู่ในเลนลึกไม่มีที่ยืนข้าพระองค์มาอยู่ในน้ำลึกและน้ำท่วมข้าพระองค์
3. ข้าพระองค์อ่อนระอาใจด้วยเหตุร้องไห้คอของข้าพระองค์แห้งผากตาของข้าพระองค์มัวลงด้วยการคอยท่าพระเจ้าของข้าพระองค์
4. บรรดาคนที่เกลียดชังข้าพระองค์โดย ไร้เหตุมีมากยิ่งกว่าเส้นผมบนศีรษะข้าพระองค์คนที่ทำลายข้าพระองค์ก็มีอิทธิพลคือผู้ที่เป็นพวกศัตรูของข้าพระองค์อย่างไม่มีเหตุบัดนี้ข้าพระองค์จะต้องส่งคืนสิ่งที่ข้าพระองค์มิได้ขโมยไปหรือ
5. ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงทราบถึงความโง่ของข้าพระองค์ความผิดที่ข้าพระองค์กระทำแล้วจะซ่อนไว้จากพระองค์ไม่ได้
6. ข้าแต่พระเจ้าจอมโยธาขออย่าให้บรรดาผู้ที่หวังใจในพระองค์ได้รับความอายเพราะข้าพระองค์ข้าแต่พระเจ้าของอิสราเอลขออย่าให้บรรดาผู้ที่เสาะพระองค์ได้ความอัปยศเพราะข้าพระองค์
7. ที่ข้าพระองค์ทนการเยาะเย้ยที่ความอับอายได้คลุมหน้าข้าพระองค์ ไว้ก็เพราะเห็นแก่พระองค์
8. ข้าพระองค์กลายเป็นแขกแปลกหน้าของพี่น้องและเป็นคนต่างด้าวของบุตรแห่งมารดาข้าพระองค์
9. ความร้อนใจในเรื่องพระนิเวศของพระองค์ได้ท่วมท้น ข้าพระองค์และคำเยาะเย้ยของบรรดาผู้ที่เยาะเย้ยพระองค์ตกแก่ ข้าพระองค์
10. เมื่อข้าพระองค์ถ่อมใจลงด้วยการอดอาหารมันกลายเป็นการเยาะเย้ยข้าพระองค์
11. เมื่อข้าพระองค์ใช้ผ้ากระสอบเป็นเครื่องนุ่งห่มข้าพระองค์กลับเป็นขี้ปากของเขา
12. คนที่นั่งที่ประตูเมืองก็พูดเรื่องข้าพระองค์คนขี้เมาแต่งเพลงร้องว่าข้าพระองค์
13. ข้าแต่พระเจ้า แต่ส่วนข้าพระองค์ ข้าพระองค์อธิษฐานต่อพระองค์ข้าแต่พระเจ้า ในเวลาอันเหมาะสมโดยความรักมั่นคงอันอุดมของพระองค์ ขอทรงโปรดตอบข้าพระองค์ด้วยความอุปถัมภ์อย่างวางใจได้
14. ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้พ้นจากจมลงในเลนขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์จากคนที่เกลียดชังข้าพระองค์และจากน้ำลึก