7. ข้าแต่พระเจ้า เมื่อพระองค์เสด็จนำ หน้าประชากรของพระองค์เมื่อพระองค์เสด็จไปตามถิ่นทุรกันดาร
8. แผ่นดินโลกก็หวั่นไหว ท้องฟ้าก็เทฝนลงมาต่อเบื้องพระพักตร์พระเจ้าภูเขาซีนายโน้มสั่นสะเทือนต่อเบื้องพระพักตร์พระเจ้าคือพระเจ้าของอิสราเอล
9. ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเทฝนอุดมลงเมื่อมรดกของพระองค์อ่อนโหย พระองค์ทรงฟื้นขึ้นใหม่
10. ประชากรของพระองค์ก็มาอาศัยในนั้นข้าแต่พระเจ้า โดยความดีของพระองค์ พระองค์ทรงจัดเตรียมไว้ให้แก่คนขัดสน
11. องค์พระผู้เป็นเจ้าประทานพระวจนะพวกผู้หญิงที่นำข่าวดี ก็เป็นพวกใหญ่โต
12. ประกาศว่า “บรรดาพระราชาของกองทัพทั้งหลาย เขาหนีไป เขาหนีไป”ผู้หญิงที่อยู่บ้านก็เอาข้าวของที่ริบมาได้แบ่งกัน
13. เมื่อท่านทั้งหลายนอนอยู่ท่ามกลางคอกแกะปีกนกพิราบก็อาบเงินและขนก็แวววาวไปด้วยทอง
14. เมื่อผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์กระจายพระราชา ณ ที่นั่นหิมะก็ตกลงบนภูเขาศัลโมน
15. ภูเขาทรงมหิทธิฤทธิ์เอ๋ย ภูเขาเมืองบาชานภูเขาหลายยอดเอ๋ย ภูเขาเมืองบาชาน
16. ภูเขาหลายยอดเอ๋ย ทำไมมองด้วยความริษยาณ ที่ภูเขาซึ่งพระเจ้าทรงประสงค์ให้เป็นที่พำนักของพระองค์เออ ที่ที่พระเจ้าจะประทับเป็นนิตย์
17. องค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จจากซีนายเข้าไปในสถานนมัสการพร้อมรถรบของพระเจ้าอเนกอนันต์นับเป็นพันๆ
18. พระองค์เสด็จขึ้นสู่เบื้องสูงนำเชลยไปด้วยและรับของขวัญท่ามกลางมนุษย์ข้าแต่พระเจ้า แม้จากผู้ที่ขัดขวางที่พระองค์ประทับที่นั่น
19. สาธุการแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงค้ำชูเราทั้งหลายอยู่ทุกวันพระเจ้าผู้ทรงเป็นความรอดของเรา
20. พระเจ้าของเรา เป็นพระเจ้าแห่งความรอดซึ่งได้พ้นความตายนั้นก็อยู่ที่พระเจ้า