4. เขาวิ่งไปเตรียมพร้อม มิใช่ความผิดของข้าพระองค์ขอทรงกระปรี้กระเปร่า ขอทรงมาช่วยข้าพระองค์และทอดพระเนตร
5. ข้าแต่พระเจ้าจอมโยธา พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของอิสราเอลขอทรงตื่นขึ้นลงโทษบรรดาประชาชาติขออย่าทรงเมตตาผู้ที่ทรยศคิดร้ายแม้สักคนเดียว
6. เขากลับมาทุกเย็นหอนอย่างสุนัขและตระเวนไปทั่วนคร
7. เขาอยู่ที่นั่นอย่างไรล่ะ ปากของเขายังพ่นอยู่และมีดาบที่ริมฝีปากของมันเพราะมันคิดว่า “ใครจะฟังเรา”
8. ข้าแต่พระเจ้า แต่พระองค์ทรงหัวเราะเยาะเขาพระองค์ทรงเยาะเย้ยประชาชาติทั้งปวง
9. ข้าแต่พระกำลังของข้าพระองค์ ข้าพระองค์จะคอยเฝ้าพระองค์ข้าแต่พระเจ้า เพราะพระองค์ ทรงเป็นป้อมปราการของข้าพระองค์
10. พระเจ้าของข้าพเจ้าจะพบข้าพเจ้าด้วยความรักมั่นคง ของพระองค์พระเจ้าจะทรงให้ข้าพเจ้ามองเห็นพวกศัตรูของข้าพเจ้าแพ้
11. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระโล่ของข้าพระองค์ทั้งหลายขออย่าทรงสังหารเขาเสีย เกรงว่าชนชาติของข้าพระองค์จะลืมขอให้เขาระหกระเหินไปด้วยฤทธานุภาพของพระองค์และทำให้เขาล้มลง
12. เพราะบาปปากของเขา และเพราะถ้อยคำริมฝีปากของเขาขอให้เขาติดกับโดยความเย่อหยิ่งของเขาเพราะการแช่งสาปและการมุสาซึ่งเขาเปล่งออกมานั้น
13. ขอทรงเผาผลาญเขาเสียโดยพระพิโรธขอทรงเผาผลาญเขาจนเขาไม่เหลือเลยแล้วคนจะทราบว่าพระเจ้าทรงปกครองเหนือยาโคบถึงที่สุดปลายแผ่นดินโลก
14. เขากลับมาทุกเย็นหอนอย่างสุนัขและตระเวนไปทั่วนคร
15. เขาเที่ยวไปหาอาหารถ้าไม่ได้กินอิ่มก็ขู่คำราม