5. ทำไมข้าพเจ้าจึงกลัวในคราวทุกข์ยากลำบากเมื่อความบาปชั่วแห่งผู้ข่มเหงล้อมตัวข้าพเจ้า
6. คนผู้วางใจในทรัพย์ศฤงคารของตัวและอวดอ้างความมั่งคั่งอันอุดมของตน
7. แน่ทีเดียวไม่มีคนใดไถ่พี่น้องของตนได้หรือถวายค่าชีวิตของเขาแด่พระเจ้า
8. เพราะค่าไถ่ชีวิตของเขานั้นแพงและไม่เคยพอเลย
9. ที่เขาจะมีชีวิตเรื่อยไปเป็นนิตย์และไม่ต้องเห็นปากแดนผู้ตาย
10. เออ เขาจะเห็นว่า ถึงปราชญ์ก็ยังตายคนโง่และคนโฉดก็ต้องพินาศเหมือนกันและละทรัพย์ศฤงคารของตนไว้ให้คนอื่น
11. หลุมศพของเขาเป็นบ้านของเขาเป็นนิตย์เป็นที่อยู่ของเขาทุกชั่วชาติพันธุ์ถึงเขาเคยเรียกที่ดินของตัวตามชื่อของตน
12. มนุษย์จะคงชีพในยศศักดิ์ของตนไม่ได้เขาก็เหมือนสัตว์เดียรัจฉานที่พินาศ
13. นี่คือเคราะห์ของบรรดาคนที่มีความเชื่อเขลาคือที่สุดปลายของคนเหล่านั้นที่พอใจอยู่กับส่วนของตน
14. ดังแกะ เขาถูกกำหนดไว้ให้แก่แดนผู้ตายมัจจุราชจะเป็นเมษบาลของเขาคนเที่ยงธรรมจะมีอำนาจเหนือเขาทั้งหลายในเวลาเช้าและรูปร่างของเขาจะเปื่อยสิ้นไปแดนผู้ตายจะเป็นบ้านของเขา
15. แต่พระเจ้าจะทรงไถ่จิตวิญญาณของข้าพเจ้าจากฤทธานุภาพของแดนผู้ตายเพราะพระองค์จะทรงรับข้าพเจ้าไว้
16. ท่านอย่ากลัว เมื่อผู้หนึ่งมั่งมีขึ้น เมื่อศักดิ์ศรีของบ้านของเขาเพิ่มขึ้น
17. เพราะเมื่อเขาตาย เขาจะไม่เอาอะไรไปเลยศักดิ์ศรีของเขาจะไม่ลงไปตามเขา
18. แม้ว่าเมื่อเขาเป็นอยู่ เขานับว่าตัวเขาสุขสบายและแม้ว่าเขาได้รับคำสรรเสริญเมื่อเขาทำตัวเขาให้มั่งคั่งแล้ว