5. เพราะความโง่เขลาของข้าพระองค์บาดแผลของข้าพระองค์จึงเหม็นและเน่าเปื่อย
6. ข้าพระองค์ค้อมลงและงอลงมากข้าพระองค์เดินเป็นทุกข์ไปวันยังค่ำ
7. เพราะบั้นเอวของข้าพระองค์ไหม้เต็มไปหมดและไม่มีความปกติในเนื้อหนังของข้าพระองค์
8. ข้าพระองค์ร่วงโรยและฟกช้ำทีเดียวข้าพระองค์ครวญครางเพราะความอลเวงในใจ
9. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ความปรารถนาทั้งสิ้นของข้าพระองค์ก็แจ้งอยู่กับพระองค์การถอนหายใจของข้าพระองค์คงไม่พ้นที่พระองค์ ทรงทราบ
10. หัวใจของข้าพระองค์เต้น และกำลังของข้าพระองค์หมดไปและความสว่างของนัยน์ตาของข้าพระองค์ก็ศูนย์ไปจากข้าพระองค์เสียแล้วด้วย
11. มิตรและเพื่อนของข้าพระองค์ยืนเด่นอยู่ห่าง จากภัยพิบัติของข้าพระองค์และญาติของข้าพระองค์ยืนห่างออกไปไกลโพ้น
12. และบรรดาผู้ที่แสวงชีวิตของข้าพระองค์ได้วางบ่วงไว้บรรดาผู้ที่คิดทำร้ายข้าพระองค์พูดเป็นอุบายและภาวนาถึงการทรยศอยู่วันยังค่ำ
13. แต่ข้าพระองค์เหมือนคนหูหนวกข้าพระองค์ไม่ได้ยินเหมือนคนใบ้ผู้ไม่อ้าปากของเขา
14. พ่ะย่ะค่ะ ข้าพระองค์เหมือนคนที่ไม่ได้ยินซึ่งในปากของเขาไม่มีการตัดพ้อ
15. ข้าแต่พระเจ้า แต่ข้าพระองค์รอคอยพระองค์ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ คือพระองค์ผู้ที่จะตรัสตอบข้าพระองค์
16. เพราะข้าพระองค์อธิษฐานว่า “ขอเพียงอย่าให้เขาเปรมปรีดิ์ เพราะข้าพระองค์คือผู้ที่โอ้อวดต่อข้าพระองค์ เมื่อเท้าข้าพระองค์พลาดไป”
17. เพราะข้าพระองค์จะล้มแล้วและความเจ็บปวดอยู่กับข้าพระองค์เสมอ
18. ข้าพระองค์สารภาพบาปผิดของข้าพระองค์ข้าพระองค์เป็นทุกข์เพราะบาปของข้าพระองค์