1. ข้าแต่พระเจ้าขออย่าทรงขนาบข้าพระองค์ด้วยความกริ้วของพระองค์หรือตีสอนข้าพระองค์ด้วยพระพิโรธของพระองค์
2. เพราะลูกธนูของพระองค์จมเข้าไปในข้าพระองค์และพระหัตถ์ของพระองค์ลงมาเหนือข้าพระองค์
3. เพราะพระพิโรธของพระองค์จึงไม่มีความปกติในเนื้อหนังของข้าพระองค์เพราะบาปของข้าพระองค์จึงไม่มีอนามัยในกระดูกของข้าพระองค์
4. เพราะความบาปผิดของข้าพระองค์ท่วมศีรษะมันหนักเหมือนภาระ ซึ่งหนักเหลือกำลังข้าพระองค์
5. เพราะความโง่เขลาของข้าพระองค์บาดแผลของข้าพระองค์จึงเหม็นและเน่าเปื่อย
6. ข้าพระองค์ค้อมลงและงอลงมากข้าพระองค์เดินเป็นทุกข์ไปวันยังค่ำ
7. เพราะบั้นเอวของข้าพระองค์ไหม้เต็มไปหมดและไม่มีความปกติในเนื้อหนังของข้าพระองค์
8. ข้าพระองค์ร่วงโรยและฟกช้ำทีเดียวข้าพระองค์ครวญครางเพราะความอลเวงในใจ
9. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ความปรารถนาทั้งสิ้นของข้าพระองค์ก็แจ้งอยู่กับพระองค์การถอนหายใจของข้าพระองค์คงไม่พ้นที่พระองค์ ทรงทราบ
10. หัวใจของข้าพระองค์เต้น และกำลังของข้าพระองค์หมดไปและความสว่างของนัยน์ตาของข้าพระองค์ก็ศูนย์ไปจากข้าพระองค์เสียแล้วด้วย
11. มิตรและเพื่อนของข้าพระองค์ยืนเด่นอยู่ห่าง จากภัยพิบัติของข้าพระองค์และญาติของข้าพระองค์ยืนห่างออกไปไกลโพ้น
12. และบรรดาผู้ที่แสวงชีวิตของข้าพระองค์ได้วางบ่วงไว้บรรดาผู้ที่คิดทำร้ายข้าพระองค์พูดเป็นอุบายและภาวนาถึงการทรยศอยู่วันยังค่ำ