1. ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ลี้ภัยในพระองค์ขออย่าให้ข้าพระองค์ได้อายเลยขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ในความชอบธรรมของพระองค์
2. ขอทรงเงี่ยพระกรรณให้แก่ข้าพระองค์ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้รอดอย่างรวดเร็วเถิดขอพระองค์ทรงเป็นพระศิลาลี้ภัยของข้าพระองค์เป็นป้อมปราการเข้มแข็งที่จะช่วยข้าพระองค์ให้รอด
3. พระเจ้าข้า พระองค์ทรงเป็นพระศิลาและเป็นป้อมปราการของข้าพระองค์ขอทรงพาและนำข้าพระองค์ด้วยเห็นแก่พระนามของ พระองค์
4. ขอทรงปลดข้าพระองค์ออกจากข่ายที่ดักข้าพระองค์อยู่เพราะพระองค์ทรงเป็นที่ลี้ภัยของข้าพระองค์
5. ข้าพระองค์มอบจิตวิญญาณของข้าพระองค์ไว้ใน พระหัตถ์ของพระองค์ข้าแต่พระเจ้า พระเจ้าสัตย์จริง พระองค์ทรงไถ่ข้าพระองค์แล้ว
6. ข้าพระองค์เกลียดบรรดาผู้ที่นับถือพระเทียมเท็จแต่ข้าพระองค์วางใจในพระเจ้า
7. ข้าพระองค์จะเปรมปรีดิ์และยินดีในความรักมั่นคงของ พระองค์เพราะพระองค์ทรงทอดพระเนตรความทุกข์ใจของข้าพระองค์พระองค์ทรงทราบเรื่องความทุกข์ยากของข้าพระองค์
8. และมิได้ทรงมอบข้าพระองค์ไว้ในมือของศัตรูพระองค์ทรงวางเท้าของข้าพระองค์ไว้ในที่กว้างขวาง
9. ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงพระกรุณาแก่ข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์กำลังทุกข์ใจนัยน์ตาของข้าพระองค์ก็ร่วงโรยไปเพราะความระทมทั้งจิตวิญญาณและร่างกายของข้าพระองค์ด้วย
10. เพราะชีวิตของข้าพระองค์ก็ร่อยหรอไปด้วยความทุกข์โศกและปีเดือนของข้าพระองค์ก็หมดไปด้วยการถอนหายใจกำลังของข้าพระองค์อ่อนลงเพราะความบาปผิดของ ข้าพระองค์และกระดูกของข้าพระองค์ก็ร่วงโรยไป
11. เพราะบรรดาปฏิปักษ์ของข้าพระองค์ข้าพระองค์เป็นขี้ปากอย่างมากของเพื่อนบ้านเป็นเรื่องน่าครั่นคร้ามของผู้ที่คุ้นเคยผู้ที่เห็นข้าพระองค์ในถนนก็หนีข้าพระองค์ไป
12. เขาลืมข้าพระองค์เสียประหนึ่งว่าเป็นคนตายแล้วข้าพระองค์เหมือนอย่างภาชนะที่แตก
13. พระเจ้าข้า ข้าพระองค์ได้ยินเสียงซุบซิบของคนเป็นอันมากมีความสยดสยองอยู่ทุกด้านขณะเมื่อเขาร่วมกันคิดแผนการต่อสู้ข้าพระองค์ขณะที่เขาปองร้ายชีวิตของข้าพระองค์
14. ข้าแต่พระเจ้า แต่ข้าพระองค์วางใจในพระองค์ข้าพระองค์ทูลว่า “พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์”