5. เขาร้องทูล พระองค์ก็ทรงช่วยเขาให้รอดเขาวางใจในพระองค์ เขาจึงมิได้รับความอับอาย
6. ข้าพระองค์เป็นดุจตัวหนอน มิใช่คนคนก็ด่า ประชาก็ดูหมิ่น
7. ผู้ที่เห็นข้าพระองค์ก็เย้ยหยันเขาบุ้ยปากและสั่นศีรษะใส่ข้าพระองค์กล่าวว่า
8. เขามอบตัวไว้กับพระเจ้า ให้พระองค์ทรงช่วยเขาสิให้พระองค์ช่วยเขา เพราะพระองค์ทรงพอพระทัยในเขา
9. ถึงกระนั้นพระองค์ก็ทรงเป็นผู้นำ ข้าพระองค์ออกมาจากครรภ์มารดาและทรงให้ข้าพระองค์ปลอดภัยอยู่ที่อกแม่
10. ตั้งแต่คลอด ข้าพระองค์ก็ต้องพึ่งพระองค์พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์ ตั้งแต่ข้าพระองค์ยังอยู่ในครรภ์มารดา
11. ขออย่าทรงห่างไกลข้าพระองค์เพราะความยากลำบากอยู่ใกล้และไม่มีผู้ใดช่วยได้เลย
12. เหล่าโคผู้ล้อมข้าพระองค์โคผู้แข็งแรงแห่งบาชานล้อมข้าพระองค์ไว้
13. มันอ้าปากกว้างเข้าใส่ข้าพระองค์ดั่งสิงห์ขณะกัดฉีกและคำรามร้อง
14. ข้าพระองค์ถูกเทออกเหมือนอย่างน้ำกระดูกทั้งสิ้นของข้าพระองค์หลุดลุ่ยไปจิตใจก็เหมือนขี้ผึ้งละลายภายในอกของข้าพระองค์