119. พระองค์ทรงทิ้งบรรดาคนอธรรมของแผ่นดินโลกเหมือน ทิ้งขี้แร่เพราะฉะนั้นข้าพระองค์รักบรรดาพระโอวาทของพระองค์
120. เนื้อหนังข้าพระองค์สั่นเทิ้มเพราะเกรงกลัวพระองค์และข้าพระองค์กลัวคำพิพากษาของพระองค์(น)
121. ข้าพระองค์ได้กระทำสิ่งที่ยุติธรรมและถูกต้องขออย่าทรงละข้าพระองค์แก่ผู้บีบบังคับข้าพระองค์
122. ขอทรงเป็นประกันเพื่อช่วยผู้รับใช้ของพระองค์ขออย่าทรงให้คนโอหังบีบบังคับข้าพระองค์
123. นัยน์ตาของข้าพระองค์มัวมืดไป ด้วยคอยความรอดของพระองค์และคอยพระดำรัสชอบธรรมของพระองค์สำเร็จ
124. ขอทรงกระทำแก่ผู้รับใช้ของพระองค์ตามความรัก มั่นคงของพระองค์และขอทรงสอนกฎเกณฑ์ของพระองค์แก่ข้าพระองค์
125. ข้าพระองค์เป็นผู้รับใช้ของพระองค์ ขอประทานความ เข้าใจแก่ข้าพระองค์เพื่อข้าพระองค์จะรู้ถึงบรรดาพระโอวาทของพระองค์
126. เป็นเวลาที่พระเจ้าควรทรงจัดการเพราะเขาหักพระธรรมของพระองค์
127. เพราะฉะนั้นข้าพระองค์รักพระบัญญัติของพระองค์ยิ่งกว่าทองคำ ยิ่งกว่าทองคำนพคุณ
128. เพราะฉะนั้นข้าพระองค์ใช้ข้อบังคับของพระองค์ทั้งสิ้น นำย่างเท้าของข้าพระองค์ข้าพระองค์เกลียดมรรคาทุจริตทุกทาง(บ)
129. บรรดาพระโอวาทของพระองค์ประหลาดนักเพราะฉะนั้นจิตใจของข้าพระองค์จึงรักษาไว้
130. การคลี่คลายพระวจนะของพระองค์ให้ความสว่างทั้งให้ความเข้าใจแก่คนรู้น้อย
131. ข้าพระองค์หอบจนอ้าปากเพราะข้าพระองค์กระหายพระบัญญัติของพระองค์
132. ขอทรงหันมาหาข้าพระองค์และมีพระกรุณา ต่อข้าพระองค์ดังที่พระองค์ทรงเคยกระทำต่อผู้ที่รักพระนาม ของพระองค์
133. ขอทรงให้ย่างเท้าของข้าพระองค์มั่นคงอยู่ใน พระดำรัสของพระองค์ขออย่าทรงให้ความบาปผิดใดๆมีอำนาจเหนือข้าพระองค์
134. ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้พ้นการบีบบังคับของมนุษย์เพื่อข้าพระองค์จะปฏิบัติตามข้อบังคับของพระองค์
135. ขอทรงกระทำให้พระพักตร์ของพระองค์ทอแสง มาที่ผู้รับใช้ของพระองค์และขอทรงสอนกฎเกณฑ์ของพระองค์แก่ข้าพระองค์
136. ข้าพระองค์น้ำตาไหลพรั่งพรูเพราะคนไม่ปฏิบัติตามพระธรรมของพระองค์(ป)
137. ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ชอบธรรมและคำพิพากษาของพระองค์ก็ถูกต้อง