5. พระองค์ทรงตั้งแผ่นดินโลกไว้บนรากฐานของมันเพื่อมิให้มันหวั่นไหวเป็นนิตย์
6. พระองค์ทรงคลุมมันไว้ด้วยน้ำลึกอย่างด้วยเครื่องนุ่งห่มน้ำอยู่เหนือภูเขา
7. เมื่อพระองค์ทรงขนาบ น้ำนั้นก็หนีไปพอได้ยินเสียงฟ้าร้องของพระองค์ มันก็วิ่งไป
8. (ภูเขาโผล่ขึ้นมา หุบเขาทรุดลงไป)ไปยังที่ซึ่งพระองค์ทรงกำหนดไว้ให้น้ำนั้น
9. พระองค์ทรงวางขอบเขตมิให้มันข้ามเพื่อมิให้มันคลุมแผ่นดินโลกอีก
10. พระองค์ทรงกระทำให้น้ำพุพลุ่งขึ้นมาในหุบเขาน้ำนั้นก็ไหลไประหว่างเขา
11. ให้บรรดาสัตว์ป่าได้ดื่มและให้ลาป่าดับความกระหายของมัน
12. ที่ริมน้ำนั้น นกในอากาศจึงได้มีที่อาศัยมันร้องอยู่ท่ามกลางกิ่งไม้
13. พระองค์ทรงรดภูเขาจากที่ประทับอันสูงของพระองค์แผ่นดินโลกก็อิ่มด้วยผลพระราชกิจของพระองค์
14. พระองค์ทรงให้หญ้างอกมาเพื่อสัตว์เลี้ยงและผัก ให้มนุษย์ได้ดูแลเพื่อเขาจะทำให้เกิดอาหารจากแผ่นดิน
15. และเหล้าองุ่น ซึ่งให้ใจมนุษย์ยินดีน้ำมัน เพื่อทำให้หน้าของเขาทอแสงและขนมปัง ซึ่งเสริมกำลังใจมนุษย์
16. บรรดาต้นไม้ของพระเจ้าได้อิ่มหนำคือต้นสนสีดาร์แห่งเลบานอน ซึ่งพระองค์ได้ทรงปลูกไว้
17. นกสร้างรังของมันอยู่ในนั้นส่วนนกยางนั้น ต้นสนสามใบ เป็นบ้านของมัน
18. ภูเขาสูงนั้นเป็นของเลียงผาหินเป็นที่ลี้ภัยของตัวกระจงผา
19. พระองค์ทรงจัดตั้งดวงจันทร์ให้กำหนดฤดูดวงอาทิตย์รู้จักเวลาตกของมัน
20. พระองค์ทรงให้เกิดความมืดและเป็นกลางคืนเป็นสัตว์ของป่าไม้คลานออกมา
21. สิงห์หนุ่มคำรามหาเหยื่อของมันและแสวงหาอาหารของมันจากพระเจ้า
22. เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นมันก็ไปเสียไปนอนอยู่ในที่ของมัน
23. มนุษย์ก็ออกไปทำงานของเขาไปทำภารกิจของเขาจนเวลาเย็น
24. ข้าแต่พระเจ้า พระราชกิจของพระองค์มากมายจริงๆพระองค์ทรงสร้างการงานนั้นทั้งสิ้นด้วยพระปัญญาแผ่นดินโลกมีสิ่งที่ทรงสร้างเต็มหมด