2. ผู้ทรงคลุมพระองค์ด้วยแสงสว่างดุจดังฉลองพระองค์ผู้ทรงขึงฟ้าสวรรค์ออกดังขึงม่าน
3. ผู้ทรงวางคานของที่ประทับอันสูงของพระองค์ไว้ในน้ำผู้ทรงใช้เมฆเป็นราชรถผู้ทรงประทับไปบนปีกของลม
4. ผู้ทรงใช้ลมเป็นทูตสื่อสารของพระองค์ไฟและเปลวเป็นผู้รับใช้ของพระองค์
5. พระองค์ทรงตั้งแผ่นดินโลกไว้บนรากฐานของมันเพื่อมิให้มันหวั่นไหวเป็นนิตย์
6. พระองค์ทรงคลุมมันไว้ด้วยน้ำลึกอย่างด้วยเครื่องนุ่งห่มน้ำอยู่เหนือภูเขา
7. เมื่อพระองค์ทรงขนาบ น้ำนั้นก็หนีไปพอได้ยินเสียงฟ้าร้องของพระองค์ มันก็วิ่งไป
8. (ภูเขาโผล่ขึ้นมา หุบเขาทรุดลงไป)ไปยังที่ซึ่งพระองค์ทรงกำหนดไว้ให้น้ำนั้น
9. พระองค์ทรงวางขอบเขตมิให้มันข้ามเพื่อมิให้มันคลุมแผ่นดินโลกอีก
10. พระองค์ทรงกระทำให้น้ำพุพลุ่งขึ้นมาในหุบเขาน้ำนั้นก็ไหลไประหว่างเขา
11. ให้บรรดาสัตว์ป่าได้ดื่มและให้ลาป่าดับความกระหายของมัน