8. เขานั่งซุ่มคอยดักทำร้ายอยู่ตามชนบทและฆ่าคนไร้ผิดเสียในที่เร้นลับตาของเขาสอดหาคนไร้ที่พึ่ง
9. เขาซุ่มอยู่ในที่ลับเหมือนสิงห์อยู่ในที่กำบังเพื่อจับคนยากจนแล้วเขาฉุดลากคนยากจนมาด้วยตาข่ายของเขา
10. คนไร้ที่พึ่งก็ถูกกดให้จมลงและล้มลงด้วยกำลังของคนอธรรมนั้น
11. คนอธรรมนั้นคิดในใจว่า “พระเจ้าลืมแล้วพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์และจะไม่ทรงเห็นเลย”
12. ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงลุกขึ้น ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงชูพระหัตถ์ของพระองค์ขึ้นขออย่าทรงลืมคนที่ทุกข์ใจ
13. ไฉนคนอธรรมจึงประณามพระเจ้าและกล่าวในใจของตนเองว่า “พระองค์จะไม่ทรงเอาเรื่องเอาราว”
14. พระองค์ทรงเห็น เออ พระองค์ทรงพิเคราะห์ความยากลำบากและความเดือดร้อนแล้วเพื่อพระองค์จะได้ทรงดำเนินคดีคนไร้ที่พึ่งมอบตัวไว้กับพระองค์พระองค์ทรงเป็นผู้ช่วยคนกำพร้าพ่อ
15. ขอพระองค์ทรงหักแขนของคนอธรรมและคนกระทำชั่วขอทรงค้นความอธรรมของเขาออกมาจนหมดสิ้น
16. พระเจ้าทรงเป็นพระมหากษัตริย์อยู่เป็นนิจนิรันดร์บรรดาประชาชาติจะพินาศไปจากแผ่นดินของพระองค์
17. ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงฟังความปรารถนาของคนอ่อนสุภาพจะทรงเสริมกำลังใจเขา และพระองค์จะทรงเงี่ยพระกรรณฟังถ้อยคำของเขา
18. เพื่อประทานความยุติธรรมแก่คนกำพร้าพ่อและคนถูก บีบบังคับเพื่อมนุษย์บนแผ่นดินโลกจะไม่ทำให้เขาหวาดกลัวอีกต่อไป