1. พระวจนะของพระเจ้าที่มาถึงมีคาห์ชาวเมืองโมเรเชท ในรัชกาลโยธาม อาหัส และเฮเซคียาห์ กษัตริย์แห่งประเทศยูดาห์ ซึ่งท่านได้เห็นเกี่ยวกับสะมาเรียและเยรูซาเล็ม
2. ชนชาติทั้งหลายเอ๋ย ทุกคนจงฟังโอ พิภพเอ๋ย และสารพัดที่อยู่ในนั้นจงฟังและให้พระเจ้าเป็นพยานกล่าวโทษท่านคือพระเจ้าจากพระวิหารบริสุทธิ์ของพระองค์
3. เพราะ ดูเถิด พระเจ้าเสด็จออกจากสถานของพระองค์และจะเสด็จลงมาทรงเหยียบย่ำที่สูงของพิภพ
4. ภูเขาจะละลายไปภายใต้พระองค์และหุบเขาจะถูกผ่าเหมือนขี้ผึ้งหน้าไฟเหมือนน้ำที่เทลงมาตามที่ชัน
5. เหตุการณ์ทั้งปวงเหล่านี้บังเกิดขึ้นเพราะการทรยศของยาโคบและเพราะความบาปของพงศ์พันธุ์อิสราเอลการทรยศของยาโคบนั้นมาจากไหนสะมาเรียมิใช่หรือบาปแห่งพงศ์พันธุ์ของยูดาห์มาจากไหนเยรูซาเล็มมิใช่หรือ
6. เหตุฉะนั้นเราจะกระทำสะมาเรียให้เป็นกองสิ่งปรักหักพังอยู่ในที่โล่งเป็นที่สำหรับทำสวนองุ่นเราจะเทก้อนหินที่ใช้สร้างเมืองนั้นลงที่หุบเขาจะให้เห็นรากฐานของเมือง
7. รูปเคารพทั้งสิ้นของเมืองนั้นจะถูกทุบเป็นชิ้นๆเครื่องถวายของเมืองนั้นจะถูกเผาเสียด้วยไฟและรูปเคารพทั้งสิ้นของเมืองนั้น จะถูกทิ้งร้างเพราะเมืองนั้นรวบรวมรูปเคารพเหล่านี้มาโดยสินจ้างของการแพศยาและมันจะกลับเป็นสินจ้างของการแพศยา
8. เพราะเหตุนี้ข้าพเจ้าจึงโอดครวญและร่ำไห้ข้าพเจ้าจะเปลือยกายเปลือยเท้าไปไหนๆเสียงโอดครวญของข้าพเจ้าจะให้เหมือนเสียงหมาป่าและเสียงครวญครางเหมือนนกกระจอกเทศ
9. เพราะว่ารอยแผลของเมืองนั้นรักษาไม่หายและได้ลามมาถึงยูดาห์ได้มาถึงกระทั่งประตูเมืองแห่งประชากรของเราคือถึงเยรูซาเล็ม
10. อย่าบอกเรื่องนี้ในเมืองกัทอย่าร้องไห้ไปเลยจงเกลือกกลิ้งตัวอยู่ในฝุ่นในเมืองเบธเลอัฟราห์
11. ชาวเมืองชาฟีร์เอ๋ยจงผ่านไปตามทางของเจ้าด้วยตัวเปลือยเปล่าและอับอายชาวเมืองศานันไม่ได้ออกมาการร่ำไห้ของเบธเอเซลจะเอาสถานที่ตั้งของมันไปเสียจากเจ้า
12. เพราะว่าชาวมาโรทคอยการช่วยกู้อยู่ด้วยความร้อนใจเพราะภัยพิบัติได้ลงมาจากพระเจ้าถึงประตูเมืองเยรูซาเล็ม
13. ชาวเมืองลาคีชเอ๋ยจงเทียมม้าเข้ากับรถรบเจ้าเริ่มสร้างบาปกรรมให้แก่บุตรีของศิโยนเพราะได้พบการทรยศของอิสราเอลในเจ้า
14. เพราะฉะนั้น เจ้าจะต้องมอบของไว้อาลัยให้แก่โมเรเชท-กัทบรรดาเรือนของอัคซีบจะเป็นสิ่งอสัตย์แก่บรรดากษัตริย์อิสราเอล
15. ชาวเมืองมาเรชาห์เอ๋ยเราจะนำผู้ชนะมาเหนือเจ้าอีกศักดิ์ศรีของอิสราเอลจะมายังอดุลลัม
16. จงกล้อนผมและโกนหนวดโกนเคราเสียเพื่อไว้ทุกข์ให้แก่ลูกรักที่พอใจของเจ้าจงทำตัวให้ล้านมากขึ้นเหมือนนกแร้งเพราะเขาทั้งหลายจะจากเจ้าไปเป็นเชลย