5. ฟังคำตำหนิของคนที่มีสติปัญญายังดีกว่าฟังเพลงของคนเขลา
6. มีเสียงแตกของเรียวหนามอยู่ใต้หม้อฉันใดเสียงหัวเราะของคนเขลาก็ฉันนั้น นี่ก็อนิจจังด้วย
7. แท้จริงการกดขี่ข่มเหงกระทำให้ผู้มีสติปัญญาโง่ไปและสินบนก็กระทำให้ความเข้าใจเสียไป
8. เบื้องปลายแห่งสิ่งใดๆก็ดีกว่าเบื้องต้นแห่งสิ่งนั้นๆมีใจอดกลั้นก็ดีกว่ามีใจอหังการ
9. อย่าให้ใจของเจ้าโกรธเร็วเพราะความโกรธมีประจำอยู่ในทรวงอกของคนเขลา
10. อย่าว่า “อะไรหนอเป็นเหตุให้กาลก่อนดีกว่ากาลบัดนี้”เพราะที่เจ้าไต่ถามนั้นไม่ได้ถามด้วยสติปัญญา
11. สติปัญญาประกอบกับมรดกก็เป็นของดีเป็นประโยชน์แก่คนที่ได้เห็นดวงตะวัน
12. เงินเป็นเครื่องป้องกันฉันใด สติปัญญาก็เป็นเครื่องป้องกันฉันนั้นและผลประโยชน์ของความรู้ คือสติปัญญา ย่อมรักษาชีวิตของผู้ที่มีสติปัญญานั้น
13. จงพิจารณาพระราชกิจของพระเจ้าสิ่งใดๆที่พระองค์ทรงกระทำให้คดอยู่แล้ว ใครจะเหยียดสิ่งนั้นๆให้ตรงได้เล่า
14. เมื่อเวลามีความเจริญก็จงชื่นชมยินดี แต่เมื่อถึงเวลาอับจนก็จงพินิจพิจารณา พระเจ้าทรงบันดาลให้มีทั้งสองอย่าง เพื่อมนุษย์จะไม่ค้นได้ว่า เมื่อเขาล่วงไปแล้วจะมีอะไรมา
15. ข้าพเจ้าเห็นสิ่งเหล่านี้ทั้งสิ้นในชีวิตอนิจจังของข้าพเจ้า คือคนชอบธรรมพินาศในความชอบธรรมของตัว และมีคนอธรรมมีชีวิตยืนยาวในการกระทำชั่ว
16. อย่าเป็นคนชอบธรรมเกินไป และอย่าฉลาดเกินตัว เหตุใดเจ้าจะทำตัวให้พินาศเสียเล่า